Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |    delikatnie otwierają się drzwi gabinetu; staje w nich panna Florentyna,
 2  I,6 |           których blask wpadał do gabinetu panny Izabeli malując na
 3  I,6 |         obie z kuzynką idą do jej gabinetu. Panna Izabela siada na
 4  I,11| mieszkanie. Część jego, złożona z gabinetu pana, biblioteki i fajczarni,
 5  I,11|  marszałek, który już powrócił do gabinetu, ale jeszcze nie wpadł w
 6  I,11|        kiedy do mnie...~Na środku gabinetu przygarbiony hrabia zabrał
 7  I,11|       zobaczymy..."~Gdy wszedł do gabinetu, służący oddał mu list pisany
 8  I,12|           w nieoświetlonej części gabinetu jeszcze widzi ciemną gęstwinę
 9  I,13|          się na palcach ode drzwi gabinetu, z hałasem wszedł do przedpokoju
10  I,13|       Wokulski i zatrzasnął drzwi gabinetu.~Niebawem w sali ukazał
11  I,13|        Wokulski zaprowadził go do gabinetu za sklepem, gdzie znajdowała
12  I,13|       ludzie!..."~Stanął na progu gabinetu i kiwnął na Rzeckiego; stary
13  I,13|          chwili zapukano do drzwi gabinetu. Ukazał się Mikołaj, służący
14  I,14|          czoło i poszedł do swego gabinetu.~"A może ojciec ma rację?... -
15  I,14|        próg salonu... Najwyżej do gabinetu pana, gdyby do nich przyszedł
16  I,14|     Izabela także poszła do swego gabinetu i jak zwykle w chwilach
17  I,14|           odprowadziwszy córkę do gabinetu i rzuciwszy parę razy okiem
18  I,16|          Tomasz cofnął się w głąb gabinetu i usiadłszy na fotelu wziął
19  I,16|          ukazując się we drzwiach gabinetu. ~Pan Tomasz uroczyście
20  I,16|   towarzystwa przeszła na kawę do gabinetu pana. Właśnie Wokulski skończył
21  I,17|     Ukłonił się i cofnął do swego gabinetu. ~Dziewczyna chwilę jeszcze
22  I,17|           i nawet zabrał do swego gabinetu, gdzie z pół godziny rozmawiali.
23  I,19|      pędem zaciągnął Rzeckiego do gabinetu, gdzie stała kasa. ~Tu osiwiałego
24  I,19|          przez ten figiel. ~Drzwi gabinetu uchyliły się i stanął w
25  I,19|           I śmiejąc się wybiegł z gabinetu. ~"Do diabła! - mruknął
26  I,19|         licytacji domu, poszła do gabinetu o tyle szybko, o ile można
27  I,19|         zatrzasnęła za sobą drzwi gabinetu. Jej ojciec wciąż siedział
28  I,19|          Izabela. ~Zamknęła drzwi gabinetu, siadła na fotelu i patrząc
29 II,14|         rzeczy, ale nie widzę ani gabinetu pana, ani pokoju dla mnie.~-
30 II,14|           głosem, zamykając drzwi gabinetu. - Widzisz przed sobą człowieka,