Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |    wtedy - czuję, że mi czegoś brak, jak gdybym zapomniała wachlarza
 2  I,7 | skierował się ku drzwiom. Czuł brak oddechu i jakby rozsadzanie
 3  I,8 |  Chwilowa apatia, wyczerpanie, brak wrażeń... Za dużo myślę
 4  I,9 |        szlachetne serca, ale - brak inicjatywy...~- Jestem dorobkiewiczem,
 5  I,10|     klatka piersiowa i uczułem brak tchu. Uniesiono mnie do
 6  I,11|   ukształcenie, ale... energii brak!... Choroba woli, panie:
 7  I,13|     znajduje się w kłopocie... Brak mu... brak mu tysiąca rubli...
 8  I,13|       w kłopocie... Brak mu... brak mu tysiąca rubli... chciałby
 9  I,17|     zhańbiona, w Warszawie nie brak..."~Wokulskiemu przykro
10  I,17|        Niech zobaczy czego jej brak? Na sprzęty i na bieliznę
11  I,18|    lenistwo, ale nawet zupełny brak ambicji; zamiast bowiem
12  I,19|          Panna Izabela poczuła brak oddechu i ściskanie serca.
13 II,1 |    razem pan Leon wyrzucał nam brak ducha poświęcenia. ~- A
14 II,3 |    nieokreślony niepokój, czuł brak czegoś... "Może by znowu
15 II,3 |         jakiego lękał się, był brak zajęcia, więc wieczorami
16 II,3 |       Francuz. ~Wokulski uczuł brak powietrza, zdawało mu się,
17 II,4 |    wykonania tych zamiarów? ~- Brak pieniędzy i pomocników.
18 II,5 |        panie, formalnie chory. Brak apetytu, smutne myśli, jakieś
19 II,6 |    próżniak, ale sprytu mu nie brak. Ciekawym tylko, za co tak
20 II,8 |      krzaczki to taburety. Nie brak nawet lustra, które zostało
21 II,10|      równie dobre serce, tylko brak mi do niego bagatelki...
22 II,11|     wariatów! - mruczał. - Nie brak ani jednego... Pan, oczywiście,
23 II,11|        No i Maleskiemu nic nie brak!... Otóż tedy, jak panu
24 II,13|        niedelikatność, a nawet brak szacunku dla panny Izabeli.~"
25 II,16|       trochę sił nabrać. Wciąż brak mi apetytu, chudnę, źle
26 II,16|      jeszcze, dzięki Bogu, nie brak kobiet i jeżeli Stach zechce,
27 II,17|    sobie taką obojętność, taki brak współczucia dla cudzej niedoli,
28 II,17|           Bo nawet, pominąwszy brak pracowni, tu przede wszystkim
29 II,17|        dotychczas bolesny.~Ten brak cierpień znowu zatrwożył
30 II,18|        ciągle rosną kwasy. Nie brak nawet pogłosek o tym, że