Tom, Rozdzial
1 I,2 | zegarek zawsze spieszy się z rana, a późni wieczorem - odparł
2 I,9 | ŚWIATÓW~ ~W Wielki Piątek z rana Wokulski przypomniał sobie,
3 I,11| wszystkim; czytam i pracuję od rana do nocy, ale - nie robię
4 I,12| powiedziałem: koło dziesiąty ż rana, i wtedy on powiedział,
5 I,13| ażeby szedł spać, gdyż z rana zbudzi go o siódmej ; roztargniony
6 I,17| Tylko żeby mi tu przyszedł z rana... ~- O!... czemu nie. Ale
7 I,17| zdrów, ale i nie tak chory. Rana w policzku goiła mu się
8 I,18| jutro między dziesiątą z rana a drugą po południu i z
9 II,1 | jakby ją giez ukąsił. Z rana oblatywała kobieta ze trzy
10 II,1 | domu przez żonę, od samego rana szedł na piwo i wracał aż
11 II,1 | nieborak, właśnie w święto od rana musiał brać żonę pod pachę
12 II,2 | swoje gamy i wokalizy z rana sopranem, a po południu
13 II,3 | skończyła się; owszem, do rana wzrosła i rosła coraz bardziej.
14 II,5 | podły mężczyzna, który od rana do nocy kłamałby dla pieniędzy,
15 II,6 | jest dobrze, tylko że z rana krążył nad dziedzińcem jastrząb,
16 II,8 | Ochocki sposępniał i od rana do wieczora albo kleił,
17 II,9 | powinienem był tam siedzieć od rana do wieczora. Niechby się
18 II,11| oficerem węgierskim!"~Dopiero z rana wpadłem na jedyną myśl prostą
19 II,11| ażeby pioruny biły!...~Z rana wysłałem do pani Stawskiej
20 II,11| Wokulski przesiaduje u nich do rana, że to jakieś nieczyste
21 II,16| płacili.~Na drugi dzień z rana wprowadzili się do pokoiku
22 II,17| jej żal i wyrzuty?..."~Do rana nie mógł zasnąć, trapiły
23 II,17| Następny zaś dzień, od rana do późnej nocy spędził ze
24 II,19| Zajęć miał niewiele. Z rana przychodził do sklepu niegdyś
25 II,19| nieszczęścia, ale - ot tak sobie.~Z rana około szóstej myślał: czy
26 II,19| Raz wpadł do Rzeckiego z rana, wzburzony tak, że zapomniał
27 II,19| klucz.~"Posiedźże sobie do rana, kiedy ci niedobrze!...
28 II,19| Poczekajcież!...~Około dziewiątej z rana usłyszał, że Szlangbaum
29 II,19| opowiadał mu, że wczoraj z rana powrócił z Petersburga,
|