Tom, Rozdzial
1 I,3 | z Komisji Skarbu, i pan Raczek, który na Dunaju miał stragan
2 I,3 | dodawał pan Domański.~A pan Raczek, trzymając fajkę w ustach,
3 I,3 | nie wezmę - mruknął pan Raczek plując w stronę komina.~-
4 I,3 | Wiem, wiem...~Później pan Raczek ożenił się z moją ciotką...~...
5 I,3 | jego koledzy. Nieraz pan Raczek, kiedy mu dokuczył ból w
6 I,3 | Nie wierzę -- mruknął pan Raczek.~- A jak się znajdzie, to
7 I,3 | dobre legł w łóżku.~Pan Raczek odwiedzał go co dzień, a
8 I,3 | dopóki o nim nie usłyszę.~Pan Raczek pokiwał głową, a ciotka
9 I,3 | później wbiegł do nas pan Raczek dziwnie wzburzony i stojąc
10 I,3 | miesięcy po śmierci ojca pan Raczek i pan Domański wraz z ciotką
11 I,3 | zalecała rzemiosło, a pan Raczek zieleniarstwo. Lecz gdy
12 I,3 | najlepsze - zauważył pan Raczek. - A do jakiegoż byś chciał
13 I,3 | przecież znamy Mincla.~Pan Raczek na znak zgody plunął aż
14 I,3 | rzecz! - odezwał się pan Raczek. - Wyjdź jejmość za mąż,
15 I,3 | kto smarować - mruknął pan Raczek, ciężko schylając się do
16 I,3 | odzież.~- Hę?... - spytał pan Raczek patrząc na ciotkę.~- No,
17 I,3 | jazda do Mincla! - rzekł pan Raczek podnosząc się z krzesełka. -
18 I,3 | mocno zarumienieni. Pan Raczek ledwie oddychał, a pan Domański
19 I,3 | A-u... A-u... - dodał pan Raczek i rzucił czapkę na stół.~-
20 I,3 | poufałości! - oburzył się pan Raczek. - Po ślubie będzie poufałość,
21 I,3 | Napoleon! - zawołał pan Raczek, a pan Domański zaczął śpiewać:~
22 I,7 | stanowczo zsuną się z rączek...~- Geniusz! - cicho szepnął
23 I,10| przygotowywali się do czegoś, a wuj Raczek (pan Raczek ożenił się z
24 I,10| czegoś, a wuj Raczek (pan Raczek ożenił się z moją ciotką)
25 I,10| z kilkaset złotych.~Wuj Raczek kazał zamknąć drzwi mieszkania (
26 I,10| kieskę grubą i ciężką. Wuj Raczek wziął ją do ręki i wzdychając
27 I,10| mój ojciec, ciotka, pan Raczek i pan Domański śpiewają
28 I,10| 1853.~Ale, ale!... Stary Raczek, co się z twoją ciotką ożenił,
29 II,17| otrzymałeś pan ciosu z małych rączek...~- I dobrze by myślał -
|