Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |       Trzeba na jutro postawić w oknie karuzel, bo już fontanna
 2  I,2 |       przedmiotów. W lewym znowu oknie, napełnionym okazami krawatów,
 3  I,3 |          we drzwiach pałasz, a w oknie kozaka.~- Wiem - wtrąciła
 4  I,3 |          ile pamiętam, był tam w oknie duży kozak, który sam przez
 5  I,3 |          za sznurek skaczącego w oknie kozaka i on wreszcie, co
 6  I,3 |         nam jednego dnia szybę w oknie.~Otóż wypadek ten, zamiast
 7  I,4 |       który staje w zakratowanym oknie i usiłuje zajrzeć do wnętrza
 8  I,6 |        przez figle. Usiadły przy oknie, za którym zebrało się kilkoro
 9  I,10|   widziałem w dzieciństwie!) - w oknie talerze, koń i skaczący
10  I,10|  utrechtem, na stołach albumy, w oknie majoliki... Pod ścianą biblioteka...~-
11  I,13|    Doktór siedział przy otwartym oknie, w watowanym obdartym szlafroku,
12  I,18|      Zasnął i śniło mu się, że w oknie jakiegoś wielkiego domu
13 II,2 |       młody człowiek siadając na oknie i huśtając się w tył, jakby
14 II,4 | zdziwiony i zakłopotany. Nagle w oknie pierwszego, a zarazem jedynego
15 II,6 |        lesiste wzgórza. Tuż przy oknie stał krzak bzu, a w nim
16 II,6 |       Panna Felicja rozmawiała w oknie z Ochockim, przy stole zaś
17 II,7 |        służącego chwilę postał w oknie patrząc na park oświetlony
18 II,8 |        się słońce jak w gotyckim oknie... Co za nadzwyczajna rozmaitość
19 II,9 |        jak najrzadziej siadała w oknie.~Te panie bowiem, obok zdobiących
20 II,9 |      zwyczaj, że ciągle siedzą w oknie. Pani Misiewiczowa sobie,
21 II,9 |  ostrzegłem, ażeby nie siadała w oknie.~Tak więc nie bez przykrości
22 II,10|      swoim zwyczajem siedziały w oknie. Nie rozumiem, co mogły
23 II,10|         ja sama lubię siedzieć w oknie, osobliwie kiedy jest ładny
24 II,11|          nowa szopka. W otwartym oknie na trzecim piętrze ukazuje
25 II,11|  wysokości drugiego piętra, przy oknie baronowej.~"Skończcież,
26 II,15|   pomyślał chwytając za pas przy oknie. Zdawało mu się, że wagon
27 II,15|          odparł kłaniając się.~W oknie stanęła panna Izabela. Nadkonduktor
28 II,17|  Spojrzał za siebie i zobaczył w oknie panią Wąsowską, która wyglądała
29 II,19|   ciągnie za sznurek wiszącego w oknie kozaka...~"Czy ja to wszystko