Tom,  Rozdzial

 1  I,11|       przedstawię ci pana Juliana Ochockiego. Nasz kuzyn... trochę oryginał,
 2  I,11|           odwrócił się i zobaczył Ochockiego.~- Pan czekał?... przepraszam!... -
 3  I,11|    trzasnąć sobie w łeb... Ogniwo Ochockiego albo - lampa elektryczna
 4  I,11|          albo - lampa elektryczna Ochockiego... jakież to głupie!...
 5  I,11|     jednak przyznać, że gadulstwo Ochockiego miało te same cechy szczerości
 6  I,11|           pan to wie?... - spytał Ochockiego.~- Od doktora Szumana.~-
 7  I,15|          po drugiej stronie ulicy Ochockiego; wielki maniak szedł wolno,
 8 II,6 |     długim batem. Wokulski poznał Ochockiego. ~Baron pobiegł w stronę
 9 II,6 |        nie moglibyśmy prosić pana Ochockiego, ażeby lejce oddał stangretowi? -
10 II,6 |           wdowa usiłując potrącić Ochockiego drutem parasolki. ~W tej
11 II,6 |           się wdówka wskazując na Ochockiego. ~- Człowieku, człowieku!... -
12 II,6 |        panie Julianie? - zapytała Ochockiego. ~- Idziemy i pan Wokulski
13 II,6 |          altanką rozległ się głos Ochockiego: ~- Widzisz, mówiłem ci,
14 II,6 |           nową serię rumieńców, a Ochockiego zmusiło do rzucenia wdówce
15 II,7 |      jeszcze rozdrażniony słowami Ochockiego. Baron zakaszlał się i odpocząwszy
16 II,8 |             Wesoły ptaszek z tego Ochockiego! - myślał Wokulski. -Do
17 II,8 |          Felicja. ~- Balonem pana Ochockiego?.:. ~- Nie, prawdziwym... ~-
18 II,8 |       idźmyż, kuzynie - rzekła do Ochockiego panna Izabela widząc, że
19 II,8 |        tej chwili uczuł, że kocha Ochockiego. ~- Jestem pewny - rzekł
20 II,8 |         słodyczy. ~"Więc ona lubi Ochockiego (bo któż by go nie lubił?),
21 II,12|          pani Wąsowskiej, kuzynka Ochockiego, który był bardzo zachmurzony:~
22 II,12|      szczęściem przerwało wejście Ochockiego. Pani Wąsowska znowu bardzo
23 II,13|          rację? - rzekła trącając Ochockiego wachlarzem. - Biedny Wokulski!...~-
24 II,17|      głowę i pytająco spojrzał na Ochockiego.~- Prawda, że dziwne?... -
25 II,17|       opuścił Wokulskiego.~Wizyta Ochockiego zbudziła w Wokulskim nowy
26 II,17|        mieć pieniądze.~Po.wyjściu Ochockiego Wokulski położył się spać.
27 II,19|          palcem i wpatrując się w Ochockiego jak w obraz. - Co pan jednak
28 II,19| Naturalnie, że przyjął propozycję Ochockiego; zdawało mu się, że w tym
29 II,19|          Szlangbaum spostrzegłszy Ochockiego schwycił go za rękę i zapytał:~-