Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |    fasonu, w coraz dziwniejszy kapelusz i coraz inaczej wykładany
 2  I,5 |     robi hałasy w domu za nowy kapelusz, a za domem wydaje pieniądze
 3  I,6 |       zatrzymuje rękę. Suknia, kapelusz, okrywka i parasolka, wszystko
 4  I,7 |     średnim wieku chcący nabyć kapelusz, potem młody człowiek żądający
 5  I,7 |       z fotelu i sięgnąwszy po kapelusz stojący na kantorku skierował
 6  I,9 |  aksamitny kaftanik i jaskrawy kapelusz. Ale gdy Chrystus szepnął: "
 7  I,9 |     pierwszej kondygnacji miał kapelusz na głowie, na drugiej zdjął
 8  I,10|        oswojony orzeł napluł w kapelusz... Nie - mówił Jan Mincel -
 9  I,10|      nikogo.~Włożył poplamiony kapelusz na głowę na środku magazynu
10  I,11| Wokulskiemu.~Wyciągnął rękę po kapelusz.~- Książę!... - zameldował
11  I,11|      spółka - dla niej."~Wziął kapelusz i pojechał z księciem. Zdawało
12  I,11|        Botanicznym, więc zdjął kapelusz. Wokulski przypatrywał mu
13  I,13|        cicho gwiżdżąc zasadził kapelusz i oparłszy rękę na ramieniu
14  I,18|      adwokatem, nakłada w sali kapelusz i wychodząc mruczy: ~"Straciłem
15  I,19|      Tomasz z trudem zdejmując kapelusz. - Straciłem trzydzieści
16  I,19|        Izabela. ~- Przynieś mi kapelusz z sali - rzekł do Mikołaja
17  I,19|      Wokulski. ~Mikołaj zabrał kapelusz i zaniósł go do sypialni
18 II,1 |    pomyślałem. ~Doktór nasunął kapelusz na głowę i szedł zirytowany,
19 II,1 |        tylko cybuch i pudło na kapelusz. ~Subiekci śmieli się (naturalnie
20 II,2 |       tedy do odprasowania mój kapelusz, płacę dwa złote, na wszelki
21 II,6 |       Baron już z daleka zdjął kapelusz i dopadłszy narzeczonej,
22 II,6 |  odezwał się Starski uchylając kapelusz. ~- I ja - odparł Wokulski. ~-
23 II,6 |    miał minę tak zakłopotaną i kapelusz tak wsadzony na bakier,
24 II,7 |     pani nowego, chyba cudacki kapelusz albo siódmą czy ósmą figurę
25 II,12|        jeszcze bardziej, wziął kapelusz i wyszedł.~Gdy wsiedli do
26 II,14|        w nowy tużurek i świeży kapelusz, w ręku trzymał laseczkę
27 II,17|       chcesz - rzekł biorąc za kapelusz. - Faktem jest jednak, że
28 II,19|        dziesiątej rano. Cisnął kapelusz na stół i zawołał:~- A co,
29 II,19|      ciekawy...~Nagle schwycił kapelusz i wybiegł z pokoju mrucząc:~-