Tom, Rozdzial
1 I,4 | latach pracy - i jeszcze jakiej! - należy, mu się ten wypoczynek.
2 I,4 | najgorsze przeczucia.~- Z jakiej racji? Wszakże u nas nie
3 I,5 | bowiem, nie ta szalona, o jakiej marzą poeci, ale prawdziwie
4 I,5 | idealna, najdziwniejsza, o jakiej słyszano.~Raz zobaczyła
5 I,8 | człowiek wracając pędem.~- Przy jakiej mieszka stacji?~- Przy Częstochowie,
6 I,8 | A potem, nie wiadomo z jakiej racji, pomyślał:~" Cóż z
7 I,9 | ludzie pełni delikatności, o jakiej nigdy nie marzył, a nad
8 I,10| zaś nie zapomnę radości, jakiej doznałem usłyszawszy, że
9 I,10| pewnością nie zastanowił się, jakiej klęski narobi kupcom.)~Otóż
10 I,10| później, nie wiem już z jakiej racji, dodał:~- Jak te kanalie
11 I,10| zwrócić na siebie uwagę jakiej damy, nie śmiałbym nawet
12 I,11| spytał Wokulski.~- Sława, jakiej nie dosięgnął jeszcze żaden
13 I,12| wystawie przedmiotów żółtych (jakiej zapewne doczekamy się kiedyś)
14 I,16| mogą nosić barwy pani, z jakiej racji ja nie miałbym zasługiwać
15 I,19| ale...potrzebował jeszcze jakiej kwoty, to mam się do kogo
16 II,1 | mówiąc: jak się nazywają i w jakiej branży pracują. A znowu
17 II,2 | nie dotrzymuje umowy, z jakiej racji żąda, abym ja jej
18 II,3 | muzea, może wezmę się do jakiej specjalnej nauki i życie
19 II,4 | początek takiej cywilizacji, o jakiej nie marzono, i kto wie,
20 II,7 | człowieka z tej sfery, o jakiej mówimy, który by coś robił?...
21 II,10| do dziecka - a nie ma tam jakiej literki?...~- Jest, babciu,
22 II,10| tracić kilka tysięcy rubli. Z jakiej racji?~- No, nie obrażaj
23 II,10| która przynosi jej pensję, jakiej nie miała nigdy, i nowym
24 II,11| Teraz rozumiesz pan, na jakiej pochyłości może znaleźć
25 II,11| mnie do domu i nie wiem, z jakiej racji czekał w sankach,
26 II,16| Łęcką i może nawet próbował jakiej niedorzeczności... Ale ja
27 II,16| ze swej rozpaczy?..."~Z jakiej rozpaczy?... Gdyby nawet
28 II,17| perspektywie sława i potęga, jakiej nie widziano na świecie...
29 II,18| niespodzianki. Czy nam teraz jakiej nie przygotowuje?... aż
|