Tom,  Rozdzial

 1  I,11|                zwrócił się książę do adwokata, czując potrzebę wyręczenia
 2  I,12|               o jedenastej pojadę do adwokata... Pieniądze dostanę na
 3  I,12|             z zamiarem udania się do adwokata.~Ledwie jednak stanął przed
 4  I,12|                 mówił sobie - idę do adwokata, ażeby mi kupił dom, a nie
 5  I,12|          wziął dorożkę i pojechał do adwokata.~W przedpokoju adwokata
 6  I,12|              adwokata.~W przedpokoju adwokata zastał paru obdartych Żydków
 7  I,12|           drzwi.~Gabinet znakomitego adwokata miał sprzęty kryte brązową
 8  I,12|              Wokulski wybiegł z domu adwokata i wsiadłszy w dorożkę kazał
 9  I,13|             nas...~Ostatnich wyrazów adwokata Wokulski prawie nie słyszał
10  I,16|      potrzebuje mieć tylko zaufanego adwokata i buchaltera, którzy co
11  I,17|         Meliton, drugi od książęcego adwokata. ~Niecierpliwie otworzył
12  I,17|         niechęcią wziął się do listu adwokata, który zapraszał go również
13  I,17|         pieniędzy? - spytał Wokulski adwokata. ~- Ma w banku dziewięćdziesiąt
14  I,17|                 Jeszcze raz pożegnał adwokata i pobiegł do sklepu. Tam
15  I,18| Krzeszowskiej, która trzymając swego adwokata za klapy fraka mówi z gorączkowym
16  I,18|             dopiero spostrzega swego adwokata. ~- A, panie mecenasie -
17  I,19|              da gotówką? ~- Prosiłem adwokata naszego księcia (bo mój
18  I,19|                 Pieniądze odbierz od adwokata naszego księcia, a co do
19  I,19|    odstraszył konkurentów, przekupił adwokata i... ~- Więc już nic nie
20 II,1 |             akurat tyle brakowało na adwokata... Książki!... zawsze książki...
21 II,9 |           dzień pobiegłem do naszego adwokata (który zarazem jest adwokatem
22 II,9 |               Pożegnałem znakomitego adwokata i wróciłem do sklepu mocno
23 II,9 |        uspokój się, bo już widzę jej adwokata - rzekł Stach.~Istotnie,
24 II,9 |              Po wizycie obrzydliwego adwokata wiedziałem już, co myśleć.
25 II,9 |      nastąpiły.~Otóż po wizycie tego adwokata tknęło mnie złe przeczucie.
26 II,10|            służącą, zwymyślała swego adwokata w biurze rejentalnym, ale
27 II,14|           baronowa solennie upewniła adwokata, że jej małżonek, baron,
28 II,14|         dostała spazmów, co skłoniło adwokata do szybkiego odwrotu. Gdy
29 II,17|       terminem Wokulski wezwał swego adwokata i prosił go o zawiadomienie