Tom, Rozdzial
1 I,8 | zawołano, że się sprzedał i żyje na łasce żony, z pracy Minclów.~
2 I,10| Mraczewski rozprawiał.~Jak żyję, nie słyszałem nic równego.
3 I,10| pięćdziesięciu ludzi huknęło: "Niech żyje"" - miałem łzy w oczach.
4 I,11| adwokat.~- Brawo!... niech żyje książę!... - zawołano przy
5 I,16| pies, kot, lada mysz marna żyje w niebie, może patrzeć na
6 II,1 | sześćdziesiąt tysięcy rubli rocznie, żyje za pan brat z hrabiami i
7 II,2 | granicę... A z czego ona żyje?... Z czego się tak stroi?... ~-
8 II,2 | powiadam, że Ludwik już nie żyje... ~- Mateczko!... mateczko!... ~-
9 II,4 | wyjaśnienia: czy Ludwik Stawski żyje, czy umarł?" Po czym następował
10 II,4 | Od czterdziestu lat żyję w ten sposób. W tych aparatach
11 II,8 | Według jego teorii wszystko żyje i wszystko żyje dla siebie... ~-
12 II,8 | wszystko żyje i wszystko żyje dla siebie... ~- Ma rację -
13 II,8 | pracowałem, o niej myślę, nią żyję. Co gorsze - dla niej porzuciłem
14 II,9 | pani Misiewiczowa. - Czy żyje?..~Pani Stawska pobladła,
15 II,10| małe biedactwo i już nie żyje!...~Zimno mi się zrobiło,
16 II,10| Stawskiej, dlaczego nie żyje z familią baronowa odpowiedziała :~-
17 II,11| Miejmy w Bogu ufność...~- Że żyje?... - spytała staruszka,
18 II,11| sobie dam uciąć, że już nie żyje...~- Ha, w takim razie wola
19 II,11| bieg rzeczy.~Niech więc żyje Francja z Napoleonidami,
20 II,12| nawykła; a jeżeli z nimi żyje, musi słuchać ich błazeńskiej
21 II,13| Zasławek; ciekawym, czy jeszcze żyje prezesowa i czy ma wstręt
22 II,13| Lyonu, że Ludwik Stawski żyje i mieszka w Algierze, tylko
23 II,16| porządku rzeczy.~A więc niech żyje Napoleon IV!... Bo chociaż
24 II,17| do siebie. - Z nikim nie żyję... nic nie robię... cóż
25 II,19| Gdyby chociaż dał znać, że żyje!..."~Od pewnego bowiem czasu
26 II,19| że Wokulski może już nie żyje.~"Stach miał rację - myślał
27 II,19| mój majątek, że on już nie żyje!...~Nagle umilkł spostrzegłszy
28 II,19| nam dał znać o sobie, że żyje i że zdrów jest...~Ksiądz
|