Tom, Rozdzial
1 I,2 | podły jestem, ale cóż zrobię, kiedy matka mi zachorowała
2 I,6 | do niej pójdę, tylko tu zrobię porządek - odpowiedziała
3 I,6 | katastrofę? Jedno tylko zrobię: nie pozwolę ojcu, ażeby
4 I,8 | śmieszny - myślał Wokulski. - Zrobię, co się da i komu można,
5 I,9 | wydatków na rok, ale cóż zrobię? Muszę być gotowym na wszystkich
6 I,9 | wdzięcznością. Zrobiszże to?~- Zrobię.~To dobrze, dziękuję ci...
7 I,11| Nie spodziewałem się, że zrobię aż taką przyjemność temu
8 I,11| od niej... Zdaje się, że zrobię w życiu jedno kapitalne
9 I,11| że już nic w nauce nie zrobię...~W sercu Wokulskiego obok
10 I,11| otuchy... Mówiłem sobie: zrobię przynajmniej to, co ten
11 I,11| tymczasem faktycznie coś zrobię, a mikroskop, stos czy nawet
12 I,15| już nie troszczę. Ale co zrobię, jeżeli wygra ten mądry?...
13 I,15| nawet jego obłęd. ~"Cóż zrobię?... cóż zrobię?..." - powtarzał
14 I,15| obłęd. ~"Cóż zrobię?... cóż zrobię?..." - powtarzał ściskając
15 I,17| razu pytać o jego długi. Zrobię to za drugą lub trzecią
16 I,17| słuszność. Wiem, że w życiu nie zrobię nic nadzwyczajnego, ale
17 I,18| wręczyć je Rossiemu... ~- Zrobię to z przyjemnością! - zawołał
18 I,19| dziś pan chory. ~- Co ja zrobię, kiedy pan jak ma pieniądze,
19 II,1 | egzamin... ~- Co ja tam zrobię!... - westchnął Stach. ~-
20 II,4 | mózgów jakimiś dogmatami, a - zrobię je stolicą świata i kolebką
21 II,11| Misiewiczowej. Tym sposobem zrobię obcążki z babuni i z wnuczki
22 II,13| oddam sklep Stawskiej, a ją zrobię kasjerką.~- Bój się Boga,
23 II,13| zapytał Stawskiej.~- Zrobię tak, jak zechce pan Wokulski.
24 II,14| gotów jestem dać panom, zrobię, co potrzeba, ażeby naprawić
25 II,15| wyrzuty sumienia.~"No, co ja zrobię?... - mówił. - Com winien,
26 II,17| dwa do trzech tysięcy, cóż zrobię z resztą, co z majątkiem,
27 II,17| pomyślał:~"Czy tylko ja nie zrobię głupstwa?... No, przecież
28 II,17| Czasami zdaje mi się, że coś zrobię dla świata...~- Oj, to...
|