Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |   Mraczewski.~- Kaloszyków żąda szanowny pan? Który numerek, jeżeli
 2  I,2 |       jeżeli wolno spytać? Ach, szanowny pan zapewne nie pamięta!
 3  I,2 |      kaloszy, to należy do nas. Szanowny pan raczy zająć miejsce
 4  I,2 |   Doskonałe, pysznie wyglądają; szanowny pan ma tak normalną nogę,
 5  I,2 |         mylić się co do numeru. Szanowny pan życzy sobie zapewne
 6  I,2 |         z łaski swojej literki. Szanowny pan każe zawinąć dawne kalosze?
 7  I,2 |        i okręć w bibułę. A może szanowny pan nie życzy sobie dźwigać
 8  I,11|      przerwał adwokat księcia - szanowny pan Wokulski daje nam możność
 9  I,11|   kłopotliwej nieco sytuacji.~- Szanowny pan Wokulski - zabrał głos
10  I,11|      przejść do porządku. Teraz szanowny pan Wokulski raczy nam,
11  I,11|   zbożem...~- Będą specjaliści, szanowny panie Wokulski - przerwał
12  I,12|        chodzi kamienicę, jeżeli szanowny pan raczysz mnie już zaszczycać
13  I,12|         zawołał adwokat. - Ależ szanowny pan Łęcki jest stanowczym
14  I,12|     uderzył się ręką w czoło.~- Szanowny pan - rzekł - jesteś zdecydowany
15  I,13| rozerwał kopertę i przeczytał:~"Szanowny Panie! Córka moja koniecznie
16  I,17|        i zabrał głos. ~- Zatem, szanowny panie Wokulski, kamienicę
17  I,17|       kilkunastu tysięcy rubli, szanowny panie Stanisławie. ~- Tylko
18  I,18|   głośno: ~- Podobno... podobno szanowny ojciec pański kupuje jutro
19 II,2 |     rzeczy będąc za granicą. ~- Szanowny pan był za granicą? no proszę!... -
20 II,2 |   później - wtrąciłem. ~- A czy szanowny pan nie zetknął się gdzie
21 II,5 |         sam siebie z trwogą. ~- Szanowny pan - ciągnął baron - już
22 II,8 |      chwili rzekł:~- Uważa pan, szanowny panie Wokulski, ja czasami
23 II,9 |          Któż by inaczej robił, szanowny panie Wokulski?~- Powiedz
24 II,9 |       przyjdę za parę dni. Może szanowny pan będźie lepiej dysponowany...~
25 II,10|        No, nie obrażaj się pan, szanowny panie - rzekł książę ściskając
26 II,10|         mowę. Jakoż zacząłem:~- Szanowny sędzio!... Z bolesnym zdumieniem
27 II,14|            panie...~- Rzecki.~- Szanowny panie Rzecki, Krzeszowscy
28 II,14|    wierze, panie...~- Rzecki.~- Szanowny panie Rzecki. ~Na tym zakończyła