Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |           hrabiowie tudzież bardzo stara i majętna szlachta obojej
 2  I,5 |          kiedyś bywały. Tu drzemie stara księżna; tu dwie hrabiny
 3  I,9 |         ciągnęła hrabina. - Jestem stara kobieta i twoja przyjaciółka,
 4  I,9 |       prosić Pana Boga, ażeby albo starą choroba zatłukła, albo żebym
 5  I,9 |    Dziewczyna roześmiała się.~- To stara będzie się wściekać... To
 6  I,9 |         stare karety, stare konie, stara uprząż i służba w wytartej
 7  I,10| małżeństwie. Bo gotów pomyśleć, że stara baba poluje na niego...
 8  I,11|          gdy wyszła stamtąd chuda, stara, z posiwiałymi i przerzedzonymi
 9  I,11|            przeciw pannie Izabeli; stara dama dostarczała ważnych
10  I,11|       adwokat, silnie okazując, że stara się pohamować zapał dla
11  I,12|            paru obdartych Żydków i starą kobietę w chustce na głowie.
12  I,13|       będzie! A może pani Meliton, stara intrygantka, okłamała go
13  I,13|         mówił baron - wyglądam jak stara małpa chora na fluksję.
14  I,14|          że jeszcze nie jestem tak starą... Nie, w tym Wokulskim
15  I,17|            wprawdzie obwiązany jak stara kobieta na mrozie, ale nie
16  I,18|   przekonany, że cuchnie piwem jak stara beczka, którą już wyrzucono
17  I,18|          profesji rzeźniczej, jest stara dama z kilkunastoletnim
18 II,1 |       przypomną sobie, że Wokulscy stara szlachta, i nawet znajdzie
19 II,1 |         już od dawna uważam się za starą babę, pan wciąż jest niewiniątkiem... ~
20 II,1 |    miesięcy po jego powrocie jedna stara plotkarka (pani Meliton)
21 II,3 |         Każdy pracuje, jak umie, i stara się swoją pracę zbyć najkorzystniej.
22 II,6 |        ukazała się ich dozorczyni, stara Mateuszowa, donosząc pani,
23 II,7 |           towarzystwa, a następnie stara się tak postępować, ażeby
24 II,8 |         powozu i ruszyli. Z daleka stara kobieta przeżegnała ich
25 II,9 |         wtrącił Szprot. - Wokulski stara się o pannę Łęcką, a choć
26 II,17|        naprzeciw siebie miał jakąś starą damę, którą tak bolały zęby,
27 II,17|      przecież moi wspólnicy nie są starą garderobą, ażebym mógł ich
28 II,17|      ofiarę: czy oszukiwałaby mnie starą metodą, to jest potajemnie,