Tom,  Rozdzial

 1  I,7 |   dadzą mi wyższą cenę - dodał spostrzegłszy w jej oczach zapytanie.~-
 2  I,8 |    obejrzała się po sklepie, a spostrzegłszy Wokulskiego zbliżyła się
 3  I,9 |      dodała z naciskiem.~Nagle spostrzegłszy jakiś ruch na środku kościoła
 4  I,9 |       lecz byli i tacy, którzy spostrzegłszy go nie kłaniali się, a nawet
 5  I,10|    grunt do jakiejś rewolucji. Spostrzegłszy jednak, że mam na nich zwrócone
 6  I,11|   niekiedy nawet moralizującą, spostrzegłszy, że wygłaszanie zdań i opinii
 7  I,12|       Dama obejrzała się, lecz spostrzegłszy go odwróciła głowę.~"Tak -
 8  I,13|  stajni, nie...~Jego towarzysz spostrzegłszy Wokulskiego trącił mówcę,
 9  I,13| przyszedł mu do głowy. Mecenas spostrzegłszy wrażenie postanowił kuć
10  I,17|        i nieśmiałe spojrzenie. Spostrzegłszy Wokulskiego zarumieniła
11  I,18|        z Lisieckim. Mraczewski spostrzegłszy, że są nie zajęci, zaczął
12  I,18| przepędzić zbywający mu czas i spostrzegłszy otwarty kościół Kapucynów
13  I,19|   przewracał w swoim biurku, a spostrzegłszy, że jego przyjaciel skończył
14  I,19|    opiekunów... ~Panna Izabela spostrzegłszy, że ojciec stopniowo odzyskuje
15 II,3 |      Cóż to znowu?..." - myśli spostrzegłszy na lewo ogromny budynek,
16 II,5 |     panu? - spytał nagle baron spostrzegłszy, że jego towarzysz nie odpowiada. ~-
17 II,6 |      do swej narzeczonej, lecz spostrzegłszy, że mówi za głośno, począł
18 II,6 |     nią na łańcuchu psa, który spostrzegłszy obcego począł tak szczekać,
19 II,7 |      Panie Wokulski... - dodał spostrzegłszy Wokulskiego - może pan zechce
20 II,7 |   Wąsowska obejrzała się, lecz spostrzegłszy, że Wokulski patrzył na
21 II,9 |         co? - zapytał Wokulski spostrzegłszy, żem już skończył czytanie.~-
22 II,11|       Ale gdyby nie ocknął się spostrzegłszy, że z niego żartują, ja...
23 II,13|     mów - odezwał się Wokulski spostrzegłszy, że Węgiełek waha się.~-
24 II,14|    choć nie ukrywał zdziwienia spostrzegłszy, że były sekundant jego
25 II,15|         Powoli oprzytomniał, a spostrzegłszy nadkonduktora rzekł :~-
26 II,17|     rację: byłby winien, gdyby spostrzegłszy się nie postąpił jak baron
27 II,19|      nie żyje!...~Nagle umilkł spostrzegłszy straszną zmianę na twarzy
28 II,19|     lat... A tak...~Szlangbaum spostrzegłszy Ochockiego schwycił go za