Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |              o szóstej; przez chwilę słuchał, czy idzie leżący na krześle
 2  I,7 |              japońszczyznę.~Wokulski słuchał przechwałek Mraczewskiego
 3  I,8 |           zaczął się trząść. Uważnie słuchał Wokulskiego, a łzy spływały
 4  I,8 |                 Ale Wokulski już nie słuchał; szedł w stronę Wisły myśląc:~"
 5  I,10|          tłumić wybuchy żalu, kiedym słuchał o triumfach człowieka, który
 6  I,11|              bardzo życzliwa. Zwykle słuchał jej opowiadań o dawnych
 7  I,12|        gazety na Żydków!...~Wokulski słuchał historii o prześladowaniu
 8  I,13|             myślał o pannie Izabeli; słuchał świergotu ptaków, którym
 9  I,14| niezaprzeczoną własnością i posępnie słuchał komplimentów, którymi go
10 II,1 |             a potem - bardzo uważnie słuchał moich dziejów. No - i dobrze
11 II,4 |           ojcze rodzony... ~Wokulski słuchał z uwagą. Suzin znowu westchnął
12 II,7 |              panna Izabela. Wokulski słuchał i patrzył Panna Izabela
13 II,7 |             krwią nabiegły; Wokulski słuchał go i nagle rzekł cierpkim
14 II,9 |             i bez najmniejszej uwagi słuchał mego sprawozdania o melioracjach.
15 II,10|             się zrobiło, kiedym tego słuchał. Nie chcąc jednak może na
16 II,10|      przemian zimno i gorąco, kiedym słuchał tej perory wypowiadanej
17 II,13|             godzin. Zwykle milczał i słuchał jej opowiadań o sklepie
18 II,14|         wytoczenie procesu.~Wokulski słuchał go poważnie, nawet kiwał
19 II,15|              innych rzeczy.~Wokulski słuchał go uważnie do Pruszkowa.
20 II,15|          wagonu, patrzył w szybę i - słuchał. Zdawało mu się, że każde
21 II,15|             rozumie, co mówią, tylko słuchał i słuchał...~Właśnie pociąg
22 II,15|            co mówią, tylko słuchał i słuchał...~Właśnie pociąg wyjechał
23 II,15|       patrzył w przeciwległą szybę i słuchał.~- Oświadczam ci - mówiła
24 II,15|          Przepraszam pana...~Starski słuchał oszołomiony. Nic nie rozumiał,
25 II,17|         zakończył Węgiełek.~Wokulski słuchał go milcząc. Nagle zapytał:~-
26 II,17|           robić... Naturalnie, baron słuchał moich wywodów jednym uchem,
27 II,17|           rumienił się jak dzieciak. Słuchał pani Wąsowskiej i dziwił
28 II,17|                 Ja też właśnie, gdym słuchał jego wywodów, myślałem o