Tom,  Rozdzial

 1  I,9 |       Domyślałem się tego.~Wokulski pożegnał go. Doświadczał takich uczuć,
 2  I,11|          szepnęła:~- Ha...~Wokulski pożegnał ją, ale owe "ha!" utkwiło
 3  I,11|     zapytywał się w duchu Wokulski.~Pożegnał księcia, obiecał przychodzić
 4  I,13| oprzytomnieć. Młody człowiek szybko pożegnał Wokulskiego, opuścił mieszkanie
 5  I,13|             najkrótszym...~Wokulski pożegnał go bardzo obojętnym ruchem
 6  I,17|            wychodzącym Ziębą, który pożegnał go niskim ukłonem; w głębi
 7  I,17|          pensji dodała... ~Wokulski pożegnał furmana i zaczął się ubierać. "
 8  I,17|             nie mówiąc, i nareszcie pożegnał barona. ~Idąc do domu hrabia
 9  I,17|          zyskam - odparł Wokulski i pożegnał mecenasa i Szlangbauma. ~-
10  I,17|           do spółki... ~Jeszcze raz pożegnał adwokata i pobiegł do sklepu.
11  I,18|     mecenasa, który zaraz wyszedł i pożegnał ich obojętnie. ~- Dlaczegożeś
12  I,19|           to jest upał... ~Wokulski pożegnał go i wstąpił do salonu.
13  I,19|           to znaczy, papo? Wokulski pożegnał się ze mną bardzo chłodno
14 II,4 |           nie pamiętam... ~Wokulski pożegnał go i poszedł do swego numeru. ~"
15 II,4 |             ku drzwiom. Na schodach pożegnał go jeszcze raz i cofnął
16 II,6 |             zerwał się wylękniony i pożegnał Wokulskiego. W kilka minut
17 II,7 |        dogonimy państwa... Wokulski pożegnał ich i poszedł. "Piękne rzeczy! -
18 II,8 |        Wokulskiemu było pilno, więc pożegnał proboszcza i poszedł z Węgiełkiem
19 II,8 |             około południa Wokulski pożegnał dom prezesowej. W parę godzin
20 II,10|        otarł oczy, zmarszczył się i pożegnał mnie słowami:~- Pan Wokulski
21 II,13|             minut na czekaniu, więc pożegnał szwajcara i poszedł na schody
22 II,13|       zatrzymywał się. Bardzo czule pożegnał Wokulskiego, wpadł do sklepu
23 II,14|          nie ma tu co robić dłużej, pożegnał swego Stacha i rzekł na
24 II,15|             gotowym na jutro. Kiedy pożegnał pana Tomasza i wstąpił do
25 II,17|         rachunki z Suzinem.~Adwokat pożegnał go strapiony. Tegoż dnia
26 II,17|         jeszcze do mnie...~Węgiełek pożegnał go bardzo serdecznie, w
27 II,17|          gotowości Wokulskiego, ale pożegnał go bardzo zadowolony. Wokulski
28 II,17|            politykę, w końcu Szuman pożegnał ich.~- Bestia cynik!... -