Tom, Rozdzial
1 I,2 | stary pudel Ir z wybitym okiem i mocno otrząsnąwszy się,
2 I,3 | odparł ojciec mrugając okiem w moją stronę.~Pan Domański
3 I,3 | kutasik zwieszał mu się nad okiem. Czasem szarpnął kozaka,
4 I,4 | przypatrywać się jedynym okiem swemu panu. Dźwięki te robią
5 I,4 | Wokulski usiadł i rzuciwszy okiem na listę, wyszukał w niej
6 I,6 | usiadł przy niej, rzucił okiem w duże lustro na ścianie.
7 I,6 | czasu do czasu rzucając okiem na krajobraz. Powóz ciągle
8 I,6 | paznogcie i czasami rzuca okiem na okolicę...~Wtem (powóz
9 I,8 | cicho, patrzył wywróconym okiem na Wokulskiego i gryzł z
10 I,8 | dziś przed jego zdumionym okiem stanęła nowa, nie znana
11 I,9 | wszystkim?..."~"Może jesteś okiem żelaznego przetaka, w który
12 I,10| dodał, bezwstydnie mrugając okiem. - Ale na nic pański apetyt,
13 I,11| otyły marszałek wskazując okiem na Wokulskiego. - Szczeć
14 I,13| człowiek nieznacznie mrugając okiem, bo jeszcze nie był pewnym
15 I,14| gabinetu i rzuciwszy parę razy okiem w zwierciadło dodał:~- No
16 I,17| spojrzał na niego wilczym okiem i wyszedł milcząc. Służący
17 I,18| majątku..."~Pan Ignacy rzucił okiem na wiersz ostatni, ale nie
18 I,19| zdawało mu się, że każdym okiem widzi inaczej albo że obydwoma
19 I,19| ten?.. - dodał rzucając okiem na Wokulskiego. ~- Plenipotent
20 II,3 | będąc w obserwatorium rzucił okiem na klimatyczną mapę Europy
21 II,4 | szwajcarem mimo woli rzucił okiem na książki i z radosnym
22 II,9 | napomknąłem, że warto by rzucić okiem na kamienicę, zaczął mięknąć.~-
23 II,9 | Rokiem! ~A Szprot mrugnął okiem.~Nie podobało mi się jego
24 II,10| lata; że mimo woli rzuciłem okiem na piec, pewny, że zobaczę
25 II,10| rozerwanym paltotem i podbitym okiem, na którego brzydko spoglądał
26 II,12| czy czwarty znowu łaskawym okiem spojrzała na dom pana Łęckiego.~
27 II,14| Krzeszowskiemu. Baron rzucił okiem i zawołał:~- Więc to ten
28 II,15| Natomiast spostrzegł, że lewym okiem widzi gorzej niż prawym,
|