Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |         wie, kto jestem... Baron Krzeszowski... Bardzo zacna kobieta,
 2  I,8 |     Wokulskiemu. - Jest to baron Krzeszowski, wielki dziwak, i jego żona,
 3  I,8 | wahającym się krokiem wbiegł pan Krzeszowski zadając sobie wiele trudu
 4  I,8 |          dowiaduję się... Jestem Krzeszowski... Dowiaduję się, że ten
 5  I,12|          małą przyjemność. Baron Krzeszowski przyciśnięty potrzebą sprzedał
 6  I,12|     rubli za stajnię, której pan Krzeszowski nie opłacił.~- Trudna rada.~
 7  I,12|        nie załagodził afery, pan Krzeszowski miałby dziś kulę w udzie...
 8  I,12|          Służę hrabiemu.~- Baron Krzeszowski - ciągnął hrabia - którego
 9  I,13|        Utarłby nosa hrabiom...~- Krzeszowski wściekłby się...~Dzwonek.
10  I,13|        Wokulskiego. Był to baron Krzeszowski. Blady z gniewu zbliżył
11  I,13|     Proszę panów - rzekł - baron Krzeszowski przyznaje, że mógł potrącić
12  I,13|        za sfałszowanym podpisem. Krzeszowski przy całym swoim bzikostwie
13  I,13|        te musiałby masie zwrócić Krzeszowski... Nie, to Maruszewicz poszedłby
14  I,14|           Ochocki - dziwakiem, a Krzeszowski - karciarzem. Słowem: człowiek -
15  I,14|        za parę grzecznych słówek Krzeszowski rozchoruje się ze złości."~
16  I,14|       Wszyscy przecież wiemy, że Krzeszowski jest roztargniony i półgłówek...
17  I,14|     późno w nocy doniósł jej, że Krzeszowski wybrał na sekundanta hrabiego
18  I,14|          wspólnikami popłoch, bo Krzeszowski strzela doskonale... Gdyby
19  I,14|         triumf - mówiła sobie. - Krzeszowski naprawdę dobrze strzela...
20  I,14|         ją śmiertelnie obrazili: Krzeszowski złośliwymi drwinami, Wokulski -
21  I,14|        głębokiego szacunku kuzyn Krzeszowski.~P. S. Jeżeli mego zęba
22  I,14|          Podobno pisał do ciebie Krzeszowski? - zapytał ciekawie pan
23  I,17|      kilka osób. ~"Drugim będzie Krzeszowski - myślał - ale ratować takich
24 II,7 |        książę, ani półgłówek jak Krzeszowski... To człowiek czynu...
25 II,13|     krajem", i tyle. A pan baron Krzeszowski? Myśli, ażeby wydobyć pieniądze
26 II,14|       pani baronowej - rzekł pan Krzeszowski nieco przytłumionym głosem.~
27 II,14|         dni wpadł do niego baron Krzeszowski. ~- Byłem już u pana dwa
28 II,16|    Wokulski... mój znajomy baron Krzeszowski... mój subiekt Rzecki..."