Tom, Rozdzial
1 I,9 | niż kiedykolwiek blaskiem. Krew biła mu do głowy i upokarzał
2 I,10| sobie starożytną polską krew!... Niemka nie mogłaby mnie
3 I,10| takiego uczucia, jakby ze mnie krew wyciekła. A on prawi dalej :~-
4 I,11| czarna i szara. Wokulskiemu krew uderzyła do głowy.~"One!...
5 I,13| dodał:~- Pan jest czysty krew sportsmen, ale jeszcze pan
6 I,14| Nic nie pomoże, szlachecka krew musi się odezwać, bez względu
7 I,16| znalazł się z nią sam na sam, krew uderzyła do głowy. Wzburzenie
8 I,17| Wokulskiemu uderzyła krew do głowy; na ustach hrabiny
9 I,19| irytacji... ~- Jaki atak?.. - Krew uderzyła mi do głowy...
10 I,19| i ja znów będę czekał... Krew uderzyła do głowy pannie
11 II,1 | już słyszę, panie w Bośni krew leje się potokami i (byle
12 II,1 | połowy ciała. Myślałem, że mu krew tryśnie z policzków. ~-
13 II,2 | zapukał, a mnie wszystka krew uciekła z głowy do serca,
14 II,6 | prezesowa. ~Pannie Felicji krew i łzy napłynęły do oczu.
15 II,6 | włożył rękę pod siodło. Nagle krew uderzyła mu do głowy: wdówka
16 II,7 | wierzysz jednak w dobrą krew - rzekł przykro dotknięty
17 II,7 | Rozumie się... Ale ta dobra krew musi być ciągle odświeżana,
18 II,8 | Węgiełek - to nie ruda, to krew... ~Panna Izabela cofnęła
19 II,8 | Izabela cofnęła się. ~- Krew?... - powtórzyła.~Stanęli
20 II,8 | wyciągnął ją do połowy... Aż krew trysnęła... Wtem panna łapie
21 II,8 | kowala i tak go kłapnął, że krew trysnęła przez okno i poplamiła
22 II,9 | nudzę... Choć, dalibóg, krew by mnie chyba zalała, gdybym
23 II,11| czując, że burzy się we mnie krew jak pod Vilagos:~Szuman
24 II,12| się nim:~Znać, że nasza krew, choć przystał do kupców! ~
25 II,15| wąsach jakąś gęstą wilgoć.~"Krew?" - pomyślał. Otarł usta
26 II,15| zawołał.~Zdawało mu się, że go krew zalewa, że mu pękają piersi,
27 II,17| i zdawało mu się, że go krew zaleje. Przypomniał sobie
28 II,17| Wąsowskiej zapłonęły oczy i krew uderzyła na twarz. Usiadła
|