Tom,  Rozdzial

 1  I,10|      mężem, tylko z małą córeczką Helunią, miluchną jak cukiereczek.
 2 II,2 |     przestrzegamy... Nawet jeżeli Helunia potnie kiedy papierki i
 3 II,9 |       mnie otwartymi rękoma, mała Helunia wskakiwała mi na kolana,
 4 II,9 |          opanowała się. Tymczasem Helunia zrobiła dyg przed Wokulskim,
 5 II,9 |        sobie, pani Stawska sobie, Helunia sobie i nawet kucharka Marianna
 6 II,10| panienkami, a pani Misiewiczowa z Helunią... znowu swoim zwyczajem
 7 II,10|         Bo imaginuj sobie pan, co Helunia odkryła. Czasami okna bywają
 8 II,10|      układają się z nich literki) Helunia nabrała ciekawości do abecadła,
 9 II,10|         sześć, najwyżej cztery... Helunia bawi się tam doskonale,
10 II,10|            Nazywa się Mimi. Kiedy Helunia zobaczyła ją pierwszy raz,
11 II,10|        jej i lalka zaczęła mówić,~Helunia zawołała :~"Ach, mamo, jaka
12 II,10| zakończyła pani Stawka półgłosem (Helunia bawiła się w drugim pokoju) -
13 II,10|           się do radości dziecka.~Helunia, choć rozmawialiśmy zniżonym
14 II,10|          tak strasznie smutny, że Helunia pewnego wieczora zapytała
15 II,10|           Stawka nie chcąc, ażeby Helunia dowiedziała się o lalce,
16 II,10|        nosy zaczerwienione. Tylko Helunia trzyma się jako tako. Siedzi
17 II,10|        chyba tylko - ażeby biedna Helunia miała opiekę..."~Tak ja
18 II,10|      sprawę: ja z panią Stawską i Helunią, a Wirski z panią Misiewiczową
19 II,10|         pomimo protestu Marianny, Helunia wybiegła na salę i schwyciwszy
20 II,10|            to Mimi!... - zawołała Helunia.~- O, panie sędzio! - krzyknęła
21 II,11|         nawet czasu spostrzec, że Helunia ubrała się w nową szarfę.~
22 II,11|       biedaczysko!...~Po herbacie Helunia zaczęła ustawiać na dywanie
23 II,11|          spać chcę - odezwała się Helunia.~Wokulski wstał z kanapki
24 II,12|     Wokulskiego. Potem mówiła, że Helunia robi się coraz grzeczniejsza,
25 II,12|        jest jej równie drogim jak Helunia i matka.~Odtąd zaczęło się
26 II,12|        zabije...~- A córka ?... a Helunia ?... - wyszeptała staruszka.~-
27 II,13|    Przychodził dosyć późno, kiedy Helunia już spała, a pani Misiewiczowa
28 II,17|              Miałbym towarzystwo. Helunia miłe dziecko... miałbym