Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |         padł.~- Cóż robisz?~- A ot tak - razem nic. Zimowaliśmy
 2  I,8 |        mają czym płacić, a ja - ot tak... Marniejemy, panie...
 3  I,8 |      chwili - że z nami jest... ot tak?... Bo już nam ktoś -
 4  I,9 | nieszczęśliwa ; musi być wdową.~Ot, gdybym ją był spotkał rok
 5  I,9 |     pokój i weszli na schody.~- Ot, widzisz - rzekła hrabina -
 6  I,10|         teraz zaskoczymy z boku ot tę kolumnę, widzicie?...
 7  I,17|       śpieszy się z oddawaniem. Ot, co jest, dziś pan Wokulski
 8  I,18|    zliczyć, nie z potrzeby, ale ot, tak sobie: ile też upłynie
 9  I,18|       oni myślą i pewnie mówią: ot, patrzajcie, znowu Żyd,
10  I,18|     chcę kupić niewielki domik, ot taki sobie za sto, za dwieście
11 II,3 |           to ulica Lafayette, a ot bulwar Magenta. Jedziem
12 II,3 |     tysięcy rubli to nie nic... Ot, widzisz, Opera, a ot bulwar
13 II,3 |           Ot, widzisz, Opera, a ot bulwar Kapucyński, a ot,
14 II,3 |         ot bulwar Kapucyński, a ot, nasza chata... ~Wokulski
15 II,3 |        wznosić się w górę. ~- A ot winda - mówi Suzin. - Ja
16 II,3 |  brzuchu i wybucha śmiechem. ~- Ot, za to samo, że się pytasz!...
17 II,4 |           spytał Wokulski. ~- A ot, co z tobą - odparł Suzin. -
18 II,4 |    bardzo dystyngowaną damę, tę ot baronowę... A przecie u
19 II,8 |         drogę ropucha, duża jak ot ten kamień, to wąż zaplątał
20 II,10| skarżyła się, że ją głowa boli. Ot, osioł Stach! Taka kobieta
21 II,11|     powiedział do stójkowych :~"Ot, w jaką chorobę wpadła biedna
22 II,13|        i uczuł żal do Szumana.~"Ot, przyjaźń żydowska!" - mruknął.~
23 II,16|      ażeby mi coś dolegało, ale ot tak... Chodzić wiele nie
24 II,17|       Trochę starość, trochę... Ot, nic!...~- Ależ ty lecz
25 II,17|         zdziwił się Wokulski.~- Ot, nic. Wiem przecie, kogo
26 II,17|         ukradkiem otarł oczy.~- Ot, takie jest moje życie,
27 II,19|    jakiegoś nieszczęścia, ale - ot tak sobie.~Z rana około