Tom, Rozdzial
1 I,2 | słuchał, czy idzie leżący na krześle zegarek, i spoglądał na
2 I,4 | Pan Ignacy poruszył się na krześle z zamiarem protestu.~- Pozwól
3 I,5 | można było obciążyć, na krześle usiąść bez obawy załamania
4 I,7 | damie, która siedziała na krześle. Mizerny Klejn wybierał
5 I,7 | ciężko odwróciła się na krześle. Przez chwilę sklep zaległa
6 I,7 | ustami.~Dama siedząca na krześle zwróciła się do kandelabrów,
7 I,11| który siedział sztywnie na krześle, nosił bujne faworyty i
8 I,12| hrabia usiadł sztywnie na krześle i rzekł:~- Z wizytą i z
9 I,16| Tomasz aż poruszył się na krześle.~- Anglicy uważają to prawie
10 I,16| rękę i wyprostował się na krześle. Był tak odurzony, że nie
11 I,18| surduta, znowu sadza na krześle i ofiaruje sześć rubli gotówką. ~
12 I,19| kilka lat wieku. Usiadła na krześle i oglądając się po sypialni
13 II,1 | kilka minut. Siedząc na krześle w jadalnym pokoju słyszałem
14 II,2 | pończoszkach. Usiadła na krześle przy drzwiach i wpatrywała
15 II,2 | pani Stawska usiadłszy na krześle była tak zmieszana, że zaczęła
16 II,2 | że gdy poprawiłem się na krześle, założyłem nogę na nogę
17 II,4 | Wokulski. ~Gość poruszył się na krześle. ~- Co ja tam mogę rozkazać! -
18 II,4 | wzruszył ramionami i usiadł na krześle. ~- Nie zmuszam pana - rzekł -
19 II,4 | Wokulski rzucił się na krześle; przez chwilę obaj milczeli. ~-
20 II,11| Vilagos:~Szuman aż skoczył na krześle.~- O, do licha, nie!... -
21 II,11| pokój sypialni widzę na krześle frak, kamizelkę... Oj, czy
22 II,11| ukazuje się krzesło, na krześle siada Patkiewicz, dwaj koledzy
23 II,13| Rzecki aż podskoczył na krześle.~- Jeszcze miesiąc temu
24 II,17| przeszło...~Kręcił się na krześle i spod oka rzucał spojrzenia
25 II,17| Wokulski rzucił się na krześle.~- Kto?... - szepnął.~-
26 II,17| Wokulski przeciągnął się na krześle.~- Bo wyobraź pan sobie,
27 II,19| Ochocki rzucił się na krześle.~- To niepodobna!... - zawołał. -
|