Tom, Rozdzial
1 I,2 | kanapka obita skórą, dwa krzesła również skórą obite, duża
2 I,5 | nawet siła ciężkości, gdyż krzesła jej podsuwano, talerze podawano,
3 I,7 | Wokulskim?~Wokulski powstał z krzesła i odparł obojętnie:~- Jestem
4 I,8 | z wolna podniosła się z krzesła i zbliżyła się do kantorka,
5 I,10| Janem. Nagle zerwał się z krzesła i rozkrzyżowawszy ręce krzyknął:~-
6 I,12| prawa są lepsze.~Wstał z krzesła jak automat na sprężynach
7 I,13| ukłonił się, nie wstając z krzesła. Hrabia wziął arkusz papieru
8 I,18| że nie widać w nich ani krzesła na podłodze, ani gwoździa
9 I,19| surdut. ~Rzecki wstał z krzesła, smutno pokiwał głową i
10 I,19| Jak to! - zerwała się z krzesła panna Izabela. - Więc on
11 I,19| Wokulski złożył album, wstał z krzesła i ukłoniwszy się pannie
12 II,1 | że stoi oparty o poręcz krzesła patrząc bezmyślnie w okno. ~-
13 II,2 | Wokulski - rzekłem powstając z krzesła - nie okradł nikogo... Dorobił
14 II,2 | stracił głowę. Zerwał się krzesła jak student, zapiął surdut
15 II,3 | pamięci - odparł gość. Wstał z krzesła i ukłoniwszy się wyszedł. ~
16 II,3 | poruszył się. Jumart wstał z krzesła i ukłoniwszy się elegancko,
17 II,3 | wytrzymać w teatrze; wstał z krzesła, na nieszczęście położonego
18 II,4 | i głupi... ~Zerwał się z krzesła, ale Wokulski zatrzymał
19 II,4 | lat... ~Wokulski wstał z krzesła i zamyślony, począł chodzić
20 II,8 | spytała. Wokulski zerwał się z krzesła, inni siedzieli. Więc znalazł
21 II,9 | przysiągł, że wstanie z krzesła i powie pani Stawskiej:~
22 II,9 | niczym, Wokulski wstał z krzesła i zaczął żegnać damy. ~-
23 II,10| usłyszawszy to podniosła się z krzesła, ażeby wyjść. Ale baronowa
24 II,11| kolnął Stacha. Zerwał się z krzesła i kazał podać futro. Służący
25 II,13| majątek.~Rzecki podniósł się z krzesła.~- Więc teraz - rzekł -
26 II,13| do tej świętości jak do krzesła i postępuje z nią jak z
27 II,14| twoje długi?~Baron powstał z krzesła.~- Moje długi niech panią
|