Tom, Rozdzial
1 I,4 | zapasy. Dopiero kieliszek wina przywrócił mu silnie zachwianą
2 I,4 | Wokulski nalał szklankę wina i wypił ją powoli.~- Dwieście
3 I,4 | się. Nalał znowu szklankę wina i wypił duszkiem.~- A Łęcki
4 I,4 | godzinę odpoczynku. Nalej mi wina, Ignacy.~Wypił, zaczął znowu
5 I,4 | wszystko jedno... Daj mi wina - zakończył nagle, wyciągając
6 I,9 | służących roznosiło potrawy i wina, a dyrygowała nimi panna
7 I,9 | kleszczami.~- Może pan choć wina pozwoli? - pytała panna
8 I,9 | po drugim dwa kieliszki wina stojące na stoliku i wtedy
9 I,10| Dość było jednego kieliszka wina, ażeby Jan Mincel zaczął
10 II,1 | przeszkadzano przy ściąganiu wina), a siwy człowiek w piaskowym
11 II,1 | i nalawszy mi kieliszek wina mówił: ~- On tu jest u nas
12 II,1 | nas ogromnymi kielichami wina (i to wcale dobrego), a
13 II,1 | nieboszczyka, i nalawszy mi wina spory kieliszek rzekła jękliwym
14 II,1 | A tam panowie nie mają wina... ~Stach podnosił się,
15 II,2 | Hej! - wołasz- lejcie mi wina, bo nie wiem, co jest za
16 II,2 | ciemną ścianą... Hej!... wina. Nawet pocałunków... Panie
17 II,4 | prawda...No, pokosztuj wina... ~- Czyś słyszał co o
18 II,6 | Ochockiemu, ażeby nalał jej wina. ~- Nie, nie... proszę wody -
19 II,8 | Może nie jest to ich wina - mówił baron - trzeba jednak
20 II,11| straci ją?~- To nie moja wina - odparł zirytowany Wokulski. -
21 II,11| zirytowany Wokulski. - Nie moja wina, że ci, z którymi łączą
22 II,17| twojej spółki...~- Nasza wina... Nasza wina!... - powtarzał
23 II,17| Nasza wina... Nasza wina!... - powtarzał Wokulski. -
24 II,17| przestraszona. - Dam panu wody albo wina...~- Dziękuję pani - odparł.
25 II,17| Wszedł lokaj.~- Proszę podać wina - rzekła pani Wąsowska. -
26 II,18| Zabronił mi: piwa, kawy, wina, prędkiego chodzenia, irytacji...
|