Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |        mało, choć w tych czasach trudno spodziewać się więcej. Po
 2  I,9 |         się to udało - odparł. - Trudno myśleć o wielkich fabrykach
 3  I,9 |    głęboka. Tylko trafić do niej trudno, bo wejście zamaskowały
 4  I,10|         spojrzenie, przed którym trudno by coś ukryć. A że zna się
 5  I,18|           Nie wiedziałem, że tak trudno dostać się na licytację!.." -
 6 II,1 |         stołownik - widzisz, jak trudno bez schodów wyjść z piwnicy?
 7 II,2 |  zapytują go o informacje.) ~Ha! trudno... Posyłam tedy do odprasowania
 8 II,5 |    niskie, nieprawda, panie? ale trudno, człowiek niełatwo wierzy
 9 II,5 |        naprawdę go kocha?... Boć trudno przypuścić, ażeby go oszukiwała.
10 II,6 |      pasjami, ażeby ją otaczano. Trudno jej, panie, nie uwielbiać,
11 II,7 |             biedny chłopiec, ale trudno. Kiedyś może znajdzie się
12 II,7 |   Izabeli.~"Biedny chłopiec, ale trudno. Życie ma swoje obowiązki,
13 II,8 |      rumieniec. Patrząc na niego trudno było wątpić, że w tej chwili
14 II,8 |         borykać się z takim było trudno i jeszcze nie z jednym,
15 II,8 |          jej dla kilku psów... I trudno się temu dziwić, gdyż one
16 II,9 |       przez dwa miesiące!...~Ha, trudno. Panie Boże, jeżeli jesteś,
17 II,9 |       nazywam cię szanownym, ale trudno dawać taki tytuł człowiekowi,
18 II,10|  zakończył tak słodkim tonem, że trudno było przestraszyć się równie
19 II,10|          na co łakomić!...~- Ha, trudno. Nie każdy może kraść magle...~-
20 II,11|  wysadzają, tak nas wykupują, że trudno poradzić z nimi. Już my
21 II,11| niebezpieczny - odparł doktór. - Trudno zatrzeć, co się raz w takim
22 II,11|       się raz w takim zapisze, i trudno skleić, co pęknie.~- Pani
23 II,11|        wpadła biedna kobieta!... Trudno, już ze dwa lata jest w
24 II,14|            Ciężka to chwila, ale trudno. Honor...~Odpoczął i mówił
25 II,17|      jeszcze zatruł jego samego. Trudno mu było opędzić się przed
26 II,17|       tysięcy rubli rocznie. Ale trudno, trzeba nauczyć się oszczędności.~