Tom, Rozdzial
1 I,4 | wyniósł ani cieplejszego spojrzenia, ani serdecznego słówka,
2 I,5 | młodzieży zwraca ku niej tęskne spojrzenia albo udanym chłodem usiłuje
3 I,7 | drżało w rękach pod wpływem spojrzenia panny Izabeli.~- Otóż nie... -
4 I,8 | mówił, tylko rzucał trwożne spojrzenia jak ów koń ze złamaną nogą.
5 I,8 | już we drzwiach skrzyżował spojrzenia z Mraczewskim, który mrugnął
6 I,8 | siebie smutne, lecz wymowne spojrzenia.~Około trzeciej po południu
7 I,9 | takim razie co znaczą jej spojrzenia?... Podobne rzucała dziś
8 I,11| Milczeli, lecz tkliwe ich spojrzenia stokroć więcej miały wymowy
9 I,13| kogoś zamordować, bo takiego spojrzenia nie może mieć człowiek przyzwoity.
10 I,14| panny Izabeli impertynenckie spojrzenia barona i otwarte nazwanie
11 I,17| plan, zwracać na siebie spojrzenia wszystkich, panować nad
12 II,1 | świateł spotkają się nasze spojrzenia czy myśli i on nie będzie
13 II,2 | wszyscy wlepili we mnie spojrzenia - nawet mała Helenka. ~-
14 II,4 | rzucając na Wokulskiego spojrzenia gorączkowe i podejrzliwe.
15 II,4 | znaczące rozmowy, tkliwe spojrzenia, dziwne półsłówka, wszystkie
16 II,4 | musiałbym zamykać oczy na ich spojrzenia, głuchnąć na ich komplimenta,
17 II,6 | pogardliwe i melancholijnie spojrzenia. Ale za co? tego nie wiedział. ~-
18 II,6 | sposób uwodzenia kobiet. Jego spojrzenia, półsłówka, tajemniczość
19 II,7 | przepędzą wakacje... Pamiętam te spojrzenia, ach..:"~Gniew w nim zakipiał. ~"
20 II,8 | wymieniać ze Starskim tkliwe spojrzenia, nie robiliby tego tak jawnie.
21 II,9 | rzucając bardzo dwuznaczne spojrzenia w kierunku okien pani Stawskiej.
22 II,10| szaleje za nim od jednego spojrzenia, a on, wariat, ugania się
23 II,12| kiedy widział jej ogniste spojrzenia rzucane na panów: Niwińskiego,
24 II,15| umizgi mężczyzn, ani jej spojrzenia i uśmiechy.~"Taką ma naturę -
25 II,17| krześle i spod oka rzucał spojrzenia na pokój; może spodziewał
26 II,17| miłość za swoje wąsiki i spojrzenia, to znowu inny pan nie ma
|