Tom,  Rozdzial

 1  I,9 |     które Wokulskiemu zachwiały rozum. Wreszcie wszystko ucichło:
 2  I,9 |       dokazywać.~"Jaki oni mają rozum!" - pomyślał Wokulski.~I
 3  I,10|       zdawało mi się, że stracę rozum słuchając potoków obcej
 4  I,11|        się naprzód, ale trzeźwy rozum hamował ją.~"Zobaczymy,
 5  I,11| Chcieliby coś robić, mają nawet rozum i ukształcenie, ale... energii
 6  I,12|        U nas ciągle jest zajęty rozum i dlatego Żydzi mają rozum,
 7  I,12|      rozum i dlatego Żydzi mają rozum, i dlatego, niech się pan
 8  I,14|      poufałości. Uwielbiam twój rozum i takt, Belu!... - zawołał
 9  I,19|        nich... Ale masz przecie rozum. Baron, widzisz, utrzymuje
10 II,1 |         więcej rozumu...No, ale rozum, panie Wokulski, przychodzi
11 II,4 | pomiędzy jego rozumem i sercem. Rozum ciągnął go do Geista, serce
12 II,4 |    naprzód istotne siły: praca, rozum, wola, twórczość, wiedza,
13 II,5 |    każda kobieta, ale cóż to za rozum!... Nikomu bym tego nie
14 II,5 |         panie, za wdzięk, co za rozum; doprawdy, czcić ją można
15 II,7 |        radzę ani odradzam. Masz rozum, wiesz, jakie jest położenie,
16 II,8 |         zbudził się jeszcze ani rozum, ani serce; wszystko w niej
17 II,11|          To kobieta, która ma i rozum, i serce, i za miłość zapłaci
18 II,11|      ale też niekiedy odzyskuje rozum... Bóg ci zapłać, mój stary!~
19 II,13|         obawiając się, że traci rozum.~"Boże miłosierny! - szepnął -
20 II,15|       Basta! - pomyślał - ja tu rozum stracę..."~I postanowił
21 II,17|      mamy naukę, oni Talmud, my rozum, oni spryt; my jesteśmy
22 II,17|     serce, energię, a w końcu i rozum... Hańba temu, kto nie potrafi
23 II,18|        wiem? - może z nałogu; a rozum ma tego gatunku, że łatwiej
24 II,19|               zawołał Rzecki.~- Rozum tracisz, panie Ignacy, ujmując
25 II,19|   właśnie tacy wariaci... Gdyby rozum polegał na myśleniu o dochodach,
26 II,19|   Szlangbaum, czy tylko ty masz rozum... Do licha, co może być