Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |      kogut, mysz, która biegała, pociąg, który toczył się po szynach,
 2  I,7 |       dotknąć w ucho.~Dziwny ten pociąg wydał się jej samej niebezpiecznym
 3  I,7 |       mimo to czuła nieprzeparty pociąg - wejść do sklepu, spojrzeć
 4  I,8 |      cechą umysłów dojrzałych, a pociąg do życia wiecznego - zapowiedzią
 5 II,1 |      przedziału pierwszej klasy. Pociąg ruszył. Doktór zamyślony
 6 II,3 |     dziesiąta rano, nowa stacja. Pociąg staje pod dachem; hałas,
 7 II,5 |     przeszkód. ~Po długim staniu pociąg z wolna ruszył. Była już
 8 II,5 |     szaleją światy..."~Tymczasem pociąg szedł wciąż z wolna, długo
 9 II,5 |          baron nie kazał, ale że pociąg zaraz idzie dalej... ~Wokulski
10 II,13|     takim, który ją lekceważy.~- Pociąg do ostrych sosów jest oznaką
11 II,13|      najważniejsza zdolność: czy pociąg płciowy? Nie, wstręt do
12 II,15|   Izabela lekko się zarumieniła.~Pociąg ruszył. Starski usiadł po
13 II,15|     słuchał i słuchał...~Właśnie pociąg wyjechał z Radziwiłłowa,
14 II,15|     czoło i spływał po twarzy, a pociąg drżał i pędził... Nareszcie
15 II,15|       się świst jeden... drugi i pociąg zatrzymał się na stacji.~"
16 II,15|     Izabela.- Musi pan czekać na pociąg, a w takim razie lepiej
17 II,15|    farewell! - zawołał Wokulski.~Pociąg ruszył. Panna Izabela rzuciła
18 II,15|            Patrzył na odchodzący pociąg i śmiał się.~Został na peronie
19 II,15|     zdjął czapkę.~- Kiedy jedzie pociąg do Warszawy? - spytał go
20 II,15|      ciągnął gęsty snop~iskier.~"Pociąg?..." - rzekł do siebie,
21 II,15|          się, że jest to ten~sam pociąg, którym jedzie panna Izabela.
22 II,15|        ale głód i żądzę śmierci.~Pociąg z wolna zbliżał się. Wokulski
23 II,15|      które strąciło go z szyn... Pociąg przeleciał o kilka cali
24 II,17| Quichotem, a inne obudziły w nim pociąg do cudownego świata, w którym
25 II,19|         się w Skierniewicach pod pociąg!... Wysocki go uratował...~-
26 II,19|          południe odprowadzał na pociąg wiedeński swoją kuzynkę