Tom, Rozdzial
1 I,2 | łóżku i całymi godzinami patrzeć w swoje zakratowane okno,
2 I,5 | szesnastu i na życie musisz patrzeć serio. Nie można przecie
3 I,6 | Panna Izabela znowu poczęła patrzeć na swój pokój, który wydał
4 I,9 | i wierz mi, że przykro patrzeć na jej rozpacz...~Wokulski
5 I,13| on śmiał w taki sposób patrzeć na mnie... na mnie, jak
6 I,16| marna żyje w niebie, może patrzeć na nią; tylko - Romeo nie
7 II,1 | armaty?... Francja, tylko patrzeć, jak weźmie się za łeb z
8 II,2 | i jak ona nimi umie patrzeć!... Przysięgam, że gdybym
9 II,6 | sobie banalne oświadczyny, patrzeć słodko w oczy, ściskać za
10 II,8 | mech tak dobrze mają prawo patrzeć na słońce jak sosny albo...
11 II,9 | cudownych rzęs usiłowała patrzeć... jużci nie na mnie. Ale
12 II,10| Bo i na co my już mamy patrzeć?~Nie potrafię opisać, jak
13 II,10| panie sędzio!... Ja nie mogę patrzeć na tego drugiego... bo on
14 II,11| oczy pani Stawskiej zaczął patrzeć w talerz. Wziąwszy na odwagę
15 II,13| Beli, że aż przykro było patrzeć.~Zgnębienie opuściło Wokulskiego.~-
16 II,14| spotkać się z panną Izbelą, patrzeć na nią i zamienić choć parę
17 II,15| umie ani śmiać się, ani patrzeć inaczej. Jest jak kwiat
18 II,15| Wielkanocy... I gdzieżbym ja mógł patrzeć na takie nieszczęście pana?...
19 II,16| sponiewierany, że litość brała patrzeć na niego. Okropność, co
20 II,17| Kto chce żyć, musi trzeźwo patrzeć na świat... Uważaj no i
21 II,17| ludzi... Na których nie mogę patrzeć..." - dodał po chwili.~Zbliżył
22 II,17| niech pan nie pije.~Zaczęła patrzeć w okno uderzając nogą w
23 II,17| żem po prostu nie śmiał patrzeć na inne kobiety. Niech więc
24 II,19| kontent, że pozwalam mu patrzeć na siebie..."~- To osioł
25 II,19| pory nie tylko nie mogłem patrzeć na książki łacińskie albo
26 II,19| myśleć o nich. Nie mogłem patrzeć na gmach szkolny, unikałem
|