Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |       ręką i poszedł dalej, może myśląc, że w innym sklepie kalosze
 2  I,3 |       głową, a ciotka łzy otarła myśląc, że ojciec bredzi. Jak tu
 3  I,6 |        tak prawie śmiesznymi, że myśląc o nich nieznacznie wzruszyła
 4  I,8 |    słuchał; szedł w stronę Wisły myśląc:~" Jakże oni szczęśliwi,
 5  I,10|        schwyciłem karabin na tuj myśląc, że pokazali się Austriacy.
 6  I,10|        trochę zniżając karabin i myśląc z dziką satysfakcją, że
 7  I,11| machinach latających. A ponieważ myśląc, muszę chodzić, więc wstałem
 8  I,13|        do Saskiego Ogrodu ciągle myśląc: "Czy klacz wygra i czy
 9  I,14|      karty do ojca.~Dziś jeszcze myśląc o tym, panna Izabela szarpała
10  I,14|         z zamkniętymi oczyma nie myśląc o niczym; potem przyszły
11  I,16|          te zdania wielki tułacz myśląc o niej?... I może nawet
12  I,17|       najlepsze - rzekł Wokulski myśląc o pannie Izabeli. Rzecki
13  I,19|         wtrącił Żyd z uśmiechem, myśląc, że chcą go wyprowadzić
14 II,2 |          mu z grzecznym ukłonem, myśląc w głębi duszy, że nie godzi
15 II,3 | ostateczny. ~Wkoło obszedł gmach myśląc o Warszawie. Z jakim trudem
16 II,6 |          się po lipowej alei nie myśląc o niczym. Zdawało mu się,
17 II,8 |    dziejach ludzkości... - dodał myśląc o projektach Geista.~- Tak
18 II,8 |          obejrzenia okolicy. Nie myśląc skręcił na drogę, gdzie
19 II,9 |         cierpiała pani Stawskiej myśląc, że wszyscy w niej się kochają,
20 II,9 |        dalej Wokulski, jakby nie myśląc nawet o obecnych damach.~-
21 II,10|   dziedziniec, ona zaraz do okna myśląc, że to bryftrygier. A jeżeli
22 II,10|          na panią Krzeszowską, a myśląc, że ona wychodzi, ucharakteryzował
23 II,13|     tylko w jakimś jednym, i nie myśląc o miliardzie rzeczy, tylko
24 II,14|   kochane otoczy... Zbudzę się - myśląc, że chwilkę drzemałem, całując
25 II,17|          wielkimi przemysłowcami myśląc, że skłonię ich do popierania
26 II,19|    Paryżu o tego sławnego Geista myśląc, że Wokulski może się o