Tom, Rozdzial
1 I,6 | delikatną pocieszycielkę.~- Dziękuję za to.~- I nie potrzebujesz
2 I,7 | gotówki.~- Żegnam pana i... dziękuję za wyjaśnienia - rzekła
3 I,8 | wybór towarów... Serdecznie dziękuję...Adieu!...~I wybiegł ze
4 I,9 | Hrabina podała mu rękę.~- Dziękuję ci, panie Wokulski, za pamięć
5 I,9 | się, bo ja muszę wracać.~- Dziękuję ci, Joasiu - odpowiedziała
6 I,9 | to?~- Zrobię.~To dobrze, dziękuję ci... Myślę, że mu przyjemniej
7 I,9 | Żegnam panią hrabinę i dziękuję za zaszczyt, jaki mi pani
8 I,12| kaprysowi.~Wokulski wstał.~- Dziękuję panu - rzekł - za parę słów
9 I,15| pue oui? ~- Bardzo panu dziękuję - odparł Wokulski. ~- Domyślałem
10 I,16| barona ja jednak tylko panu dziękuję. Dziękuję... Są przysługi,
11 I,16| jednak tylko panu dziękuję. Dziękuję... Są przysługi, których
12 I,19| góry w imieniu Rossiego dziękuję panu za ten podarunek. Nieporównane
13 I,19| sobie odzież i krawat. ~- Dziękuję ci, panie Stanisławie -
14 II,1 | letargu obudzi się jak tygrys, dziękuję za zabawę!... Co innego
15 II,2 | tyfus... Doprawdy, nieraz dziękuję Bogu, że mnie nie stworzył
16 II,3 | kieszeni. ~- O nie, panie, dziękuję... Nie jestem awanturnikiem...
17 II,6 | Stanisławie - rzekła - i dziękuję, żeś posłuchał mojej prośby.
18 II,8 | do tego prowadzi geniusz, dziękuję za genialnego męża!... Przejdźmy
19 II,8 | ci, Belu, koszyk?... ~- Dziękuję ci!~- A panu?... ~- Nie
20 II,8 | coraz mocniej zmieszana. ~- Dziękuję pani. Tym słówkiem dała
21 II,8 | po pana Wokulskiego... ~- Dziękuję - odparł Wokulski. - Nie
22 II,8 | Sprowadzę kuzynkę - rzekł. ~- O, dziękuję, sama zejdę -odpowiedziała
23 II,10| następnie zaczyna:~- A, dziękuję panu!... Porządnie pan ze
24 II,13| mówmy sobie t y...~- Bardzo dziękuję.~- Dlaczego?~- Nie mam zamiaru
25 II,17| panu wody albo wina...~- Dziękuję pani - odparł. Jego twarz
26 II,17| osobistego doświadczenia.~- Dziękuję panu za prelekcję - rzekła
|