Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |         spytał niedbale Wokulski i zamknął księgę.~- Z tej gablotki.
 2  I,4 |          przepuściwszy Wokulskiego zamknął sklep. W sieni znowu spotkał
 3  I,8 |       dobre, ale drzwi za sobą nie zamknął. Wypadkowo spojrzał na damę
 4  I,8 |          pan w Warszawie.~Wokulski zamknął księgę i włożył ją do kantorka.
 5  I,13|        trzysta; ale hrabia od razu zamknął mi usta:~"Wokulski - odparł -
 6  I,14|             Po obiedzie pan Tomasz zamknął się w gabinecie i chodził
 7 II,1 |       Stach jednakże bardzo prędko zamknął ludziom usta, ponieważ od
 8 II,2 |           z rządcą. Młody człowiek zamknął za nami drzwi, lecz za chwilę
 9 II,2 | ostatecznie cofnął się do pokoju i zamknął drzwi na klucz dając tym
10 II,3 |         Suzin wyszedł na palcach i zamknął drzwi. ~Po odejściu Suzina
11 II,3 |            szuka?..." - pomyślał. ~Zamknął oczy jeszcze mocniej i począł
12 II,4 |           był jakiś rozdrażniony i zamknął za sobą drzwi na klucz. ~-
13 II,4 |     Starzec zapakował swoje okazy, zamknął pudełko i rzekł na odchodne: ~-
14 II,4 |        Geist pochował swoje okazy, zamknął szafę i śmiejąc się zapytał: ~-
15 II,5 |          blednąć gwiazdy. Wokulski zamknął okno i legł na bujającej
16 II,8 |       przeszedł, więc znowu kamień zamknął się, aż zabulgotało w potoku.
17 II,9 |        lepiej dysponowany...~Stach zamknął mu drzwi przed nosem.~Po
18 II,11|             I dopiero, kiedy stróż zamknął bramę, usłyszałem na ulicy
19 II,11|          nie mamy klucza. Ktoś nas zamknął, pewnie pani baronowa." - "
20 II,14|                A gdy baron wszedł, zamknął za nim drzwi, odprawił Mariannę,
21 II,15|          tak dojechać do stacji...~Zamknął oczy, zaciął zęby, schwycił
22 II,15|         światła i ziewający kelner zamknął szklane drzwi, które wyskrzypiały
23 II,15|          miłościwy..." - szepnął i zamknął oczy.~Nagle uczuł ciepło
24 II,19|            to za posmak?... Gdybyś zamknął oczy, przysiągłbyś, że to
25 II,19|      Wybiegł ze sklepu i starannie zamknął drzwi na klucz.~"Posiedźże