Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |          Wreszcie odważyła się i spojrzała: panna Izabela siedziała
 2  I,6 |     pugilaresu?~Panna Florentyna spojrzała jej w oczy i poruszyła głową.~-
 3  I,8 |    dłuższą mowę. Na nieszczęście spojrzała Wokulskiemu w oczy i...
 4  I,9 |         kiwnęła mu głową i znowu spojrzała w sposób, który wydał mu
 5  I,14|         się do niego, życzliwiej spojrzała albo po jakiejś wyjątkowej
 6  I,16|          zemdlała, panna Izabela spojrzała na sąsiada z pobłażliwą
 7 II,2 |         szepnąłem. Pani baronowa spojrzała tak, jakby chciała mnie
 8 II,2 |    spytał Wirski. ~Gruba służąca spojrzała na mnie podejrzliwie. ~-
 9 II,2 |         tu nie ma!... ~Staruszka spojrzała na mnie pytającym wzrokiem,
10 II,6 |          twarz w dłonie, a potem spojrzała na Wokulskiego w sposób,
11 II,6 |         chwili podniosła głowę i spojrzała na Starskiego z takim wyrazem
12 II,6 |         i łzy napłynęły do oczu. Spojrzała na Wokulskiego naprzód z
13 II,6 |      padając w tył, i przeciągle spojrzała Wokulskiemu w oczy. ~- Ach! -
14 II,8 |        ze wzgórza. Panna Izabela spojrzała na Wokulskiego. Była blada
15 II,9 |  wtrąciła pani Stawska. Przy tym spojrzała na WokuIskiego i zarumieniła
16 II,10|        pani Stawka jakby raźniej spojrzała na mnie.~- Więc cóż mamy
17 II,11|         cóż z tego?... Panna raz spojrzała, szepnęła, ścisnęła go za
18 II,11| półgłosem do pani Misiewiczowej.~Spojrzała na nich i wzdychając odparła:~-
19 II,12|     czwarty znowu łaskawym okiem spojrzała na dom pana Łęckiego.~Jego
20 II,12|     wieku>>... Co one mówią?..."~Spojrzała na bok i zobaczyła utkwione
21 II,12|      Panna Izabela trochę z góry spojrzała na przyjaciółkę.~- Wątpiłaś? -
22 II,12|           kiedy patrzę na panią?~Spojrzała na niego zalękniona.~- Zdaje
23 II,13|          progu, spoza wachlarza, spojrzała w stronę Molinariego, który
24 II,13|          późno wróciwszy do domu spojrzała na swego Apollina, zdawało
25 II,13|            Panna Izabela głęboko spojrzała mu w oczy i wyciągając rękę