Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |             Na tym skończyła się rozmowa w języku polskim, gęsto
 2  I,7 |    jeszcze odwagi.~Przerwała się rozmowa. Panie milcząc wróciły do
 3  I,9 |   Wokulski, i zawiązała się żywa rozmowa. Wokulski nie słyszał jej
 4  I,13|          mógł odgadnąć, ponieważ rozmowa toczyła się w obcym języku.~"
 5  I,14|         towarzystwa ciekawą jest rozmowa z tego rodzaju ludźmi, a
 6  I,15|         Ciasny pokój dusił go, a rozmowa z Rzeckim, w ciągu której
 7  I,19|      stając we drzwiach salonu. ~Rozmowa urwała się, Wokulski złożył
 8 II,1 |      ludzi... A nie dopiero cała rozmowa! -dodał szeptem. ~Wciąż
 9 II,4 | wykwintnisiów, dla których pusta rozmowa, koncept, kompliment stanowią
10 II,6 |         nic mówić, bo mnie już i rozmowa z panem dręczy. Ach, ten
11 II,7 |     sposób... Działa im na nerwy rozmową, spojrzeniami... ~Baron
12 II,8 |      rozstrojony. "Co znaczy jej rozmowa?..." - pomyślał. Na szczęście,
13 II,9 |          mnie już Wokulski swoją rozmową. Istotnie, trzeba być albo
14 II,12|         pani Wąsowska czując, że rozmowa zaczyna się rwać.~Nastała
15 II,13|         zaczął bawić Wokulskiego rozmową:~- To, wielmożny panie,
16 II,14|            Na tym zakończyła się rozmowa; stary subiekt bowiem pomimo
17 II,15|      wyraźniej wpadała mu w ucho rozmowa panny Izabeli ze Starskim,
18 II,17|     ludzka samodzielność, jeżeli rozmowa z Ochockim przypomniała
19 II,17|       owa podróż do Skierniewic, rozmowa ze Starskim i jego umizgi
20 II,17|      wygląda - dorzucił Ochocki.~Rozmowa przeszła na stan zdrowia
21 II,17|       dni. Z początku bawił mnie rozmową o mostach żelaznych, a obecnie
22 II,17|      kochasz?... A w takim razie rozmowa o niej nie powinna panu
23 II,19|          potknął się Wokulski...~Rozmowa urwała się - zaczął ją Ochocki
24 II,19|        pochwycił Rzecki, któremu rozmowa o Wokulskim sprawiała taką
25 II,19|              Rychłego powrotu...~Rozmowa z Ochockim orzeźwiła pana