Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |           Panna Izabela bierze do rąk książkę i powoli, kartka
 2  I,10|         że bestia ma ze trzy pary rąk. Przy tym rachmistrz zawołany,
 3  I,15| rozmaitych godzinach... ~Wziął do rąk grzebień i szczotkę i zaczął
 4  I,16|           jednak gniewu wzięła do rąk egzemplarz Romea i Julii
 5  I,16|      usiadłszy na fotelu wziął do rąk tom przygotowanej na ten
 6  I,19|               Pan Ignacy wziął do rąk bladoniebieską kopertę ozdobioną
 7  I,19|     dowiedzą się, że wypuściłeś z rąk taką sposobność... ~- Powiedzą,
 8  I,19|         Izabela wyrwała się jej z rąk i zobaczywszy, że gabinet
 9 II,1 |      wydobywa się para czerwonych rąk. Ręce te opierają się o
10 II,4 |        Wokulski przekładał obie z rąk do rąk; zdziwienie jego
11 II,4 |          przekładał obie z rąk do rąk; zdziwienie jego wzrosło. ~-
12 II,4 |       Geist. ~- Nie.. ~- Weźże do rąk tę stal... ~Tu już podziw
13 II,4 |           to znowu dotykał swoich rąk i głowy lub chodził stukając
14 II,8 |          bryczce. Panie wzięły do rąk koszyki.~- A teraz każda
15 II,10|          Patkiewicz nie odejmując rąk od piersi nagle wywrócił
16 II,10|        niepokoić.~Sędzia wziął do rąk lalkę, która tyle narobiła
17 II,11|         Helenę. Wyrwiemy Stacha z rąk tej panny Łęckiej i... bodaj
18 II,14|            Wszystko leciało jej z rąk.~Tymczasem Marianna, uchyliwszy
19 II,14|     Marianna wydzierając mu się z rąk.~- Zła, boś ją sama panna
20 II,15|             Kochany panie, weź do rąk jaki papier...~- Co to panu?...~-
21 II,17|        list z Paryża. Wziął go do rąk, ziewnął, ale nareszcie
22 II,17|            do czego nie wyciągają rąk?... A każdy, byle zajął
23 II,17|       mógł zapanować nad drżeniem rąk. Lokaj przyniósł wino i
24 II,17|         ja potrafiłbym nie puścić rąk.~- A ja potrafiłabym zawołać
25 II,19|           Matce garnczek wypadł z rąk i zaraz mówi do mnie:~<<