Tom,  Rozdzial

 1  I,2 | Napoleonidów i tego, że wszystkie nadzieje, jakie miał w życiu, były
 2  I,6 |        ten spełniał wszystkie jej nadzieje.~- Wokulski jest nieporównany! -
 3  I,8 |           którzy w tobie położyli nadzieję?..."~"Zawód?... Alboż mnie
 4  I,8 |         wspomnienia, pragnienia i nadzieje, ogniskiem, bez którego
 5  I,9 |           pragnienia, nawet żadne nadzieje.~W tym samym czasie panna
 6  I,14|       człowiek, w którym pokładał nadzieję mój ojciec."~Tu odezwała
 7  I,14|          najgorszego, a będę miał nadzieję, że kiedyś zapomnisz mi
 8  I,16|          wtrącił Wokulski. ~- Mam nadzieję - ciągnął pan Tomasz - że
 9  I,16|    tysięcy rubli... ~- Ile ma pan nadzieję wziąć za ten dom?~- Sto,
10  I,17|       swej kamienicy, z której ma nadzieję otrzymać czterdzieści albo
11  I,19|       jakbym już straciła wszelką nadzieję... Nie podoba mi się to!... ~
12  I,19|         szalał za tobą. Joasia ma nadzieję, że prezesowa utrzyma go
13 II,3 |         je jako odczyt, który mam nadzieję, opłaci mi się. ~- Jesteś
14 II,4 |           mistyfikacją, a pańskie nadzieje złudzeniami? ~- Przyjdź
15 II,7 |         teraz straciłabym wszelką nadzieję. ~- Alboż mi ją wolno było
16 II,8 |        której już zupełnie straci nadzieję i ustąpi miejsca przy pannie
17 II,8 |        znak, że spełniły się moje nadzieje. ~Wrócili do pałacu. Panna
18 II,13|         bo ono może podnieść moje nadzieje...~Zamyśliła się.~- Mój
19 II,13|    poradzę?... niechże już pan ma nadzieję, jeżeli tak o nią chodzi...~-
20 II,15|   pragnienia, wszystkie zamiary i nadzieje przykute są do tej jednej
21 II,16|          odparł baron. - Mam więc nadzieję, że ani ja, ani moja żona,
22 II,17|         Badam cię.~- O!... I masz nadzieję zbadać?~- Spodziewam się.~-
23 II,17|           starozakonnym?...~- Mam nadzieję, że porozumiecie się z nimi
24 II,17|      genialne dzieci, miejmy więc nadzieję, że i nasza spółka wyda
25 II,17|        nią rozpaczał, jak stracił nadzieję zakochania się po raz drugi