Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |       mąż. Ale chodzi mi, ażebyś koniecznie kwestowała tylko ze mną,
 2  I,6 |          grywam w pikietę, gdzie koniecznie trzeba kombinować. Rezultat
 3  I,7 |     sobie rękawiczki Szolca, ale koniecznie Szolca, bo innych nie używa.~
 4  I,9 |    najlepsza przyjaciółka, która koniecznie chce pana poznać. Jest panem
 5  I,10|        przywidziało, że ta ulica koniecznie musi być Starym Miastem
 6  I,10|    socjalistów. Po co oni jednak koniecznie chcą robić rewolucję, kiedy
 7  I,11|      jego osobistych przyjaciół, koniecznie domagało się śrubowców,
 8  I,13|       Szanowny Panie! Córka moja koniecznie życzy sobie bliżej poznać
 9  I,14|          własnych i ojca - papuś koniecznie powinien mieć przy sobie
10  I,16|        pan Tomasz sam do siebie; koniecznie bowiem potrzebował choć
11  I,17|        nawet za co!) postanowiła koniecznie ją sprzedać. No i trafił
12  I,17| poświęcenie to nie dla nich. Oni koniecznie muszą wysuwać się na pierwszy
13  I,18|       przyszło mu do głowy, że - koniecznie, ale to koniecznie powinien
14  I,18|          że - koniecznie, ale to koniecznie powinien zaprezentować się
15  I,19|            do Paryża na wystawę. Koniecznie, słyszy pan?... koniecznie
16  I,19|       Koniecznie, słyszy pan?... koniecznie namawia Wokulskiego, ażeby
17  I,19|       złotymi listkami. Musi Pan koniecznie przyjechać do nas, jutro
18 II,1 |          tymi babami! - mówił. - Koniecznie chcą ludzi wciągać w nieszczęście.
19 II,2 |   wstąpił we mnie jakiś diabeł i koniecznie zapragnąłem poznać lokatorów
20 II,13|          się z Molinarim, ale to koniecznie, koniecznie... Obiecałam
21 II,13|    Molinarim, ale to koniecznie, koniecznie... Obiecałam Cioci, że skłonię
22 II,14|         Proszę cię, wsadź go tam koniecznie, bo jego łotrostwa nawet
23 II,14| Wokulskiemu jakiegoś pana, który koniecznie chce się widzieć, ale nie
24 II,17|   Zdawało mu się, że musi umrzeć koniecznie na paraliż serca; ale ani
25 II,17|          rozmowę z ciotką, która koniecznie namawia mnie, abym się ożenił,