Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |           to chłopak od szewca, to jegomość w rogatywce szli w jedną
 2  I,7 |           drzwi i do sklepu wszedł jegomość szpakowaty; zażądał breloku
 3  I,8 |            jeszcze oryginalniejszy jegomość. Lisiecki powiedział o nim,
 4  I,10|        dzisiejsi panowie - wtrącił jegomość dychawiczny - tyle warci
 5  I,10|            jakiś bardzo niewyraźny jegomość (rude faworyty, oczy paskudne)
 6  I,10|          do naszego magazynu jakiś jegomość przysadkowaty, spocony,
 7  I,18|          się pewien okazałej tuszy jegomość i jakiś zgarbiony Żyd. Pan
 8  I,18|           Ignacy myśli, że okazały jegomość jest co najmniej hrabią
 9  I,18|          dusznej sali! - odmrukuje jegomość. ~- Prawda - ciągnie dalej
10  I,18|            śmiałym aniżeli okazały jegomość, zamiast pchać się jak on,
11  I,18|          droga pani? - mówi słodko jegomość w szafirowych okularach. -
12  I,18|          wyrazem: ~- Szatanie!... ~Jegomość w okularach poznaje, że
13  I,18| Jednocześnie zabiega mu drogę inny jegomość, mający minę skończonego
14  I,18|            się bardzo spokojnie, a jegomość z miną łajdaka zbliża się
15  I,18|             Co mi tam honor - mówi jegomość z łajdacką fizjognomią. -
16  I,18|        zbliża się do pana Łęckiego jegomość w szafirowych okularach,
17  I,18|         wysłuchać rad, jakich siwy jegomość udziela kędzierzawemu: ~-
18  I,18|            dom! - wykrzykuje nagle jegomość w szafirowych okularach
19  I,18|            więcej nie warto wtrąca jegomość z miną łajdaka. ~Baronowa
20 II,1 |    Wokulski. ~- On sam - odpowiada jegomość w foczej skórze. ~- W imię
21 II,4 |         życiu wypadek taki, jak ów jegomość z chustką? - spytał Wokulski. ~-
22 II,14|           obie połowy!... - odparł jegomość z walizką. Rzeczy pana barona
23 II,14|               Drzwi otworzyły się, jegomość kazał tragarzom złożyć kufry
24 II,14|           Ja w kuchni?... - spytał jegomość nazwany Leonem. - Chyba
25 II,19|           jest...~Ksiądz proboszcz jegomość taki poradził mi wyciąć