Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |   doktorem ucałował go.~- Bywaj zdrów, Michale.~Doktór zerwał
 2  I,11|        moja kobieta... Bądź pan zdrów, muszę iść...~Uścisnął Wokulskiemu
 3  I,17|        podniesione: ~"Widać już zdrów - myślał. - Nie wypada jednak
 4  I,17|      wyjechać na wieś i nie był zdrów, ale i nie tak chory. Rana
 5  I,19|       to jest chory, a jak jest zdrów, to nie ma pieniędzy?... -
 6 II,1 |          ażeby człowiek niby to zdrów, a w każdym razie nie raniony,
 7 II,2 |     życiu. Jesteś młody, wesół, zdrów, nie masz na karku żony
 8 II,6 |        bylem się szanował, będę zdrów... Pytałem ich również (
 9 II,10|      raz... dwa razy, żebym tak zdrów był, pocałował ją w rękę.
10 II,10|      gruby głos.~- Pan będziesz zdrów za moją krzywdę... - odparła
11 II,13|           Już nic.~- Więc bywaj zdrów, a przed ślubem wstąp do
12 II,16| wypytywała się o Stacha.~"A czy zdrów?... a czy bardzo zmieniony
13 II,17|         mu w oczy.~- Nie jesteś zdrów - rzekł - co ci dolega?~-
14 II,17|      pojmujesz?... A teraz bądź zdrów i zostań z własnymi myślami.~
15 II,17|     zostało, samo zginie. Bywaj zdrów.~Po odejściu doktora Wokulski
16 II,17|      nagle Wokulski - więc bądź zdrów... A przed wyjazdem wstąp
17 II,17|            Zrazu tom myślał, że zdrów, choć źle wygląda; ale on,
18 II,17|          że naprawdę nie jestem zdrów.~Pani Wąsowska zaczęła mu
19 II,17|       myślisz, że wówczas byłeś zdrów, kiedyś wariował za jedną
20 II,17|      jedną kobietą? Dziś jesteś zdrów, kiedy ci się wszystkie
21 II,19|        on do pisania, kiedy był zdrów, więc cóż dopiero teraz,
22 II,19|        Stach, dzięki Bogu, jest zdrów!..." - mówił do siebie.~
23 II,19|   zagadałem się... Bywaj mi pan zdrów...~- Co, może wyjeżdżasz
24 II,19|      znać o sobie, że żyje i że zdrów jest...~Ksiądz proboszcz