Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |      przeczucia.~- Z jakiej racji? Wszakże u nas nie było wojny - odparł
 2  I,5 |  zdecydowana wyjść za mąż, pod tym wszakże warunkiem, aby przyszły
 3  I,7 |    obojętnie:~- Jestem do usług.~- Wszakże to pan kupił nasz serwis
 4  I,9 |             Nie oprowadzał cię?... Wszakże tam, na górze, są ruiny
 5  I,10|         pytam - prześladujecie go? Wszakże on prowadzi dom na sposób
 6  I,11|     rozmarzonym wzrokiem spytał:~- Wszakże pan myślał kiedyś o machinach
 7  I,19|          trzydzieści trzy procent. Wszakże procent znaczy: pro centum - "
 8  I,19|       popielatej sukni spytała: ~- Wszakże to pan kupił naszą kamienicę? -
 9 II,2 |            już nie wydrze z serca. Wszakże ona biegała po tych wszystkich
10 II,2 |        zastanów się, co robisz?... Wszakże to kobieta, której mąż oskarżony
11 II,3 |          mówi sobie ciągle śpiąc). Wszakże od tylu lat o nim tylko
12 II,4 |         dasz mi na fiakra?... Nie. Wszakże z góry powiedziałem ci,
13 II,4 |       zawołał Palmieri do medium - wszakże to asafetyda... ~I medium
14 II,7 |        starszy, tym wierniejszy, a wszakże dla kobiety przywiązanie
15 II,8 |            jednej ludzkiej istoty! Wszakże ja dla niej tylko pracowałem,
16 II,12|           składa hołdy - nie ojcu.~Wszakże pan Niwiński, najwykwintniejszy
17 II,13|           wystosowanym?~- Do pana; wszakże pan ciągle zajmujesz się
18 II,14|           zrywając się z kanapy. - Wszakże w tej chwili ty masz jedynaście
19 II,17|           go, czemu ją porzucił... Wszakże owa podróż do Skierniewic,
20 II,17|            umizgi były tylko snem. Wszakże jemu się to tylko śniło...~
21 II,17| nieusprawiedliwionej zazdrości!... Wszakże ten Starski kochał się w
22 II,17|        uleczyłbym się z głupoty... Wszakże to moi dobrodzieje ci państwo...
23 II,19|            się, czy nie mam racji. Wszakże ten człowiek ani razu w
24 II,19|          się zląkłem? - szepnął. - Wszakże to jest ten... ten Izydor