Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |       Minclowej, która akurat została wdową, i - w rok potem ożenił
 2  I,3 |         spoczywa w spokoju) zostawszy wdową oddała rękę swoją Stasiowi
 3  I,4 | nieszczęśliwie... - rzekł Ignacy.~- Z wdową przed siedmioma laty ?~-
 4  I,8 |              Syberia, ożenienie się z wdową po Minclu, a w końcu mimowolne
 5  I,9 |              nieszczęśliwa ; musi być wdową.~Ot, gdybym ją był spotkał
 6  I,9 |              cieśla z liczną rodziną. Wdowa po dystylatorze, również
 7  I,10|             ożeniłbym się z tą bogatą wdową. Jak ona zbudowana, Herr
 8  I,10|                 Zdaje mi się, że jest wdową, gdyż nigdy nie widuję jej
 9  I,10|              do naszego sklepu z moją wdową!... A jak skakał przy niej,
10  I,18|        kobieta została ani panną, ani wdową... Okropny los!... Utrzymywać
11 II,1 |              czasie umarł Jaś Mincel. Wdowa pogrzebała go po chrześcijańsku,
12 II,1 |                wtrąciła niepocieszona wdowa. Wtem znowu zasłoniła twarz
13 II,1 |               O tak! - jęknęła biedna wdowa. - Ma pan zupełną rację,
14 II,2 |           której nie wiem, czym jest: wdową czy rozwódką, ani z czego
15 II,2 |                  Mateczko! ... ~- Nie wdowa, nie rozwódka, słowem -
16 II,6 |               tamtego powozu. ~Piękna wdowa wzruszyła ramionami, baron
17 II,6 |            Starski przekomarzał się z wdową, a panna Felicja rumieniła
18 II,6 |              o powożeniu! - krzyknęła wdowa usiłując potrącić Ochockiego
19 II,6 |               wywróci nas! - zawołała wdowa. - Cóż to znowu, panie Starski?... ~
20 II,6 |               miejscu - odpowiedziała wdowa marszcząc się i siadając
21 II,6 |                przerwała zarumieniona wdowa - mówisz tak, jakbyś był
22 II,10|          nieszczęsna sierota i prawie wdowa? Chyba jak mego występnego
23 II,10|            sklep z jego właścicielką, wdową. Ponieważ prawie cały kapitał
24 II,17|            krokami spacerowała piękna wdowa.~Była w ciemnej sukni, doskonale