Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |        chmury, które zakrywały słońce. To samo przecie robią co
 2  I,5 |   kryształowe pająki zastępują słońce, dywany - ziemię, posągi
 3  I,6 |          Ale choć powóz drży i słońce odbite w skrzydle posuwa
 4  I,7 |    nabrały zielonego odcienia; słońce grzało tak mocno, że panie
 5  I,10|        pół godziny.~Gdy weszło słońce, zobaczyliśmy przy gościńcu
 6  I,13|       i pierniki. Radowało się słońce, niebo i ziemia, a Wokulski
 7  I,15| przekór aforyzmowi: "Wstrzymał słońce, wzruszył ziemię." Wokulski,
 8  I,17|       Wokulski wracał do domu. Słońce niedawno zaszło, lecz silny
 9  I,17|     wszystko stało na miejscu: słońce i drzewa, snopy światła
10 II,1 |     silna wiara może zatrzymać słońce w biegu, a nie dopiero polepszyć
11 II,2 |       jutro zobaczy zachodzące słońce... Pan zna to uczucie, kiedy
12 II,2 |         Na niebie świeci jedno słońce, ale w szwadronie kirasjerów
13 II,4 |         druga iskrząca się jak słońce albo nagle gasnąca, a tą
14 II,6 |       jak chaty. Niebo czyste, słońce wesołe, z daleka dolatywał
15 II,7 |     Ale tam praca jaśnieje jak słońce. Cóż to za gmachy, od dachów
16 II,7 |        jakiś czas w milczeniu. Słońce już schowało się za widnokrąg,
17 II,7 |        siebie jak to, że jutro słońce wejdzie... Słońca mogę nie
18 II,8 |   między konarami pokazało się słońce jak w gotyckim oknie...
19 II,8 |   dobrze mają prawo patrzeć na słońce jak sosny albo... grzyby.
20 II,8 |        wiedział... ~Zachodziło słońce, a na niebie pokazały się
21 II,10| spokojnie; sprawę ma jasną jak słońce. Czy to wreszcie na nią
22 II,15|        Jest jak kwiat albo jak słońce, które mimo woli uszczęśliwia
23 II,15|  dosięgnął!...~"Ach, gdyby już słońce weszło! - szepnął Wokulski. -
24 II,16|       trawa i jak świeciło nam słońce?...~Nic nie pomoże, muszę