Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |         martwymi oczami.~Drzwi od sieni skrzypnęły i ukazał się
 2  I,4 |         stolika klucz i wyszli. W sieni wionął na nich mokry śnieg.
 3  I,4 |      Wokulskiego zamknął sklep. W sieni znowu spotkał ich mokry
 4  I,9 |          Wokulskiego! - zawołał z sieni szwajcar, pobożnie ściskając
 5  I,10|         jak dzieciak.~Uciekłem. W sieni słabo oświetlonej olejnym
 6  I,10|       przez tylne drzwi sklepu do sieni.~- Ależ - mówię - tu lokal
 7  I,10|          drzwi po drugiej stronie sieni... Wchodzę... słowo honoru -
 8  I,18|      sędziów. Pan Ignacy ucieka z sieni aż na drugą stronę ulicy;
 9  I,19|         źle - mruknął będąc już w sieni. - Alem nie myślał, że jest
10  I,19|       Szpigelmanowi, że ten już z sieni zawołał: ~- Co się pan tak
11  I,19|      Mikołaj otworzył im drzwi do sieni, poczęli mu wymyślać: ~-
12 II,1 |   patrzyła na drzwi prowadzące do sieni i do mego mieszkania, gdzie
13 II,2 |          i, w tej chwili wbiegł z sieni ów obdarty chłopak, zwany
14 II,4 |         okolice Saint-Germain. ~W sieni domu, w którym mieszkała,
15 II,4 |         Otworzył drzwi na lewo od sieni. Wokulski zobaczył rozległą,
16 II,9 |       kobieta! ~Wokulski stanął w sieni i patrząc na rynnę mruknął:~-
17 II,11|     tymczasem usłyszawszy kroki w sieni stanął przy drzwiach. Odgadłem,
18 II,11|   Wszedłem, ale zatrzymałem się w sieni. I dopiero, kiedy stróż
19 II,11|         domu, gdy wtem spotykam w sieni Wirskiego. Naturalnie, zawracam
20 II,14|           na łańcuch, zobaczyła w sieni jakiegoś bardzo dystyngowanego
21 II,17| pochmurnie lokaj wypychając go do sieni.~Po odejściu Węgiełka Wokulski
22 II,19|  przedpokoju i szczególny hałas w sieni.~Służący, który już zabierał
23 II,19|           wyrzuć mi te butelki do sieni... A panów proszę, ażebyście
24 II,19|      Nagle cofnął się, wybiegł do sieni i zaczął pukać do tylnych