Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |        się z krzesłem.~- I ty to mówisz, Stasiu?... Na serio, bez
 2  I,4 |      przerwał Ignacy. - Za wiele mówisz... może więcej, aniżelibyś
 3  I,6 |       zniżając głos - komu ty to mówisz?... Więc naprawdę uważasz
 4  I,6 |   człowiek - szepnęła - o którym mówisz, papo, nie jest jakim aferzystą,
 5  I,6 |           cierpliwie czekać...~- Mówisz na podstawie czytanych romansów.~-
 6  I,9 |        Mogę pójść z panem.~- Tak mówisz?... Więc chodź.~Nie było
 7  I,9 |        cię - zaczęła prezesowa - mówisz, że stryj twój umarł. Gdzieże
 8  I,19|      zabawę nazywaną miłością ~- Mówisz tak, bo j e j nie znasz -
 9  I,19|         tysięcy rocznie... ~- Co mówisz?... ~- Tak. Trafia mi się
10 II,1 |   ostatnie pół roku... ~- Co pan mówisz - pół roku?... - zawołała. -
11 II,6 |   przerwała zarumieniona wdowa - mówisz tak, jakbyś był prokuratorem
12 II,6 |       wyrastają konie! ~- Zawsze mówisz rozsądnie - odpowiedziała
13 II,6 |          spać, ale przed spaniem mówisz pacierz, głośno powtarzając:
14 II,7 | zakończył ze śmiechem. ~- Pan to mówisz, panie Wokulski?... ~- Ja,
15 II,9 |       bez honoru?... Komu pan to mówisz?... Nie płacę weksli czy
16 II,11|    nieszczęście...~- Ale, co pan mówisz! - reflektował mnie Wirski. -
17 II,12|             i trochę ciotka.~- I mówisz z nim tak wprost?...~- No,
18 II,12|                 Bój się Boga, co mówisz ?... - jęknęła matka składając
19 II,13|      jeżeli nie mają rezerw...~- Mówisz pan o tej pani... jakże
20 II,17|         zapytał Szlangbaum. - Bo mówisz tak, jakbyś się i z niej
21 II,17|             Rozumiem, o czym pan mówisz, i na mój honor, wstydzę
22 II,17|       spółka z Żydami.~- Tak pan mówisz?... - zapytał książę blednąc. -
23 II,17|         się naprawdę...~- Pan to mówisz na serio?...~- Czyliż pani
24 II,18|        są takie gałgany, jak pan mówisz, to im nawet i ostrogi nie