Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |                wącha drzwi, jakby czuł kogoś obcego. ~Słychać szmer w
 2  I,5 |           myśleć, że rozmarzona otoczy kogoś rękoma i oprze mu głowę
 3  I,6 |           wielką damą, która ma zamiar kogoś ze służby osądzić, a może
 4  I,9 |            Nowy Świat ciągle upatrując kogoś i ciągle doznając zawodu.~"
 5  I,10|                 O!... że też my zawsze kogoś musimy posądzać albo o zdradę
 6  I,10|                albo do szpitala; coraz kogoś trzeba było wyciągać do
 7  I,12| dziewięćdziesiąt tysięcy, i potrzebuję kogoś, kto by licytował do tej
 8  I,12|          uderzeń, jakby ktoś pochwycił kogoś drugiego za głowę i uderzał
 9  I,13|                i kiedy wszedł do koła. Kogoś potrącił, ktoś pytał go
10  I,13|                słowo honoru, on musiał kogoś zamordować, bo takiego spojrzenia
11  I,15|             więc ta pani w ogóle mogła kogoś kochać, to nasuwa się drugie
12  I,18|           cudzoziemca; lecz gdy spytał kogoś ze służby: którędy iść do
13  I,19|               chciała gdzieś uciec czy kogoś zawołać; lecz w tej chwili
14 II,7 |               potrafiłby usunąć się od kogoś, kto by powiedział, że pana
15 II,10|               interesie tym muszę mieć kogoś ze swej ręki; wolałbym zaś
16 II,12|                te albo również chciały kogoś protegować, albo miały córki
17 II,12|            chodziło o przeciwstawienie kogoś żydowskim bankierom, najzakamienialsi
18 II,12|             Ochocki, dopóki nie znajdę kogoś zabawniejszego. Jeżeli mi
19 II,13|               i że Apollo, jeżeli mógł kogoś symbolizować, to tylko Molinariego~
20 II,14|              Straszna to rzecz uwięzić kogoś, nawet złodzieja i oszczercę" -
21 II,15|               tym swobodnym tonem chcą kogoś w błąd wprowadzić. I w tej
22 II,17|                 ani chęcią upokorzenia kogoś, i znowu zabrał się do roboty.~
23 II,17|           Izabelą. Wtem zwabione przez kogoś łabędzie rozpuściły skrzydła
24 II,17|            honorowy, aby zbałamuciwszy kogoś rzucał jak zwiędły bukiet...~-