Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |         sklepu Minclowej, która akurat została wdową, i - w rok
 2  I,4 |        słychać? - powiedz mi.~- Akurat tyle, co pisałem ci w raportach.
 3  I,9 |      leżała.~- Nie sprowadzą.~- Akurat! Mam przecie dług...~- Duży?~
 4  I,10|        po radę.~Pamiętam, leżał akurat w łóżku nakryty pierzyną
 5  I,11|     podobać Izabeli, bo to żona akurat dla ciebie... Mądra i piękna;
 6  I,18|         się, że jest w teatrze, akurat po zakończeniu trzeciego
 7  I,19|         pojedziemy do Paryża... Akurat!... Sześć tysięcy rubli
 8 II,1 |      złotych na książki, a mnie akurat tyle brakowało na adwokata...
 9 II,2 |         szepnąłem do rządcy. ~- Akurat!... - odparł. - Nie zasnąłby,
10 II,2 |           Może to Ludwiczek, bo akurat śnił mi się... ~- Niech
11 II,3 |        zakładają nogi na kolana akurat tak wysoko, jak przystoi
12 II,3 |       Chyba w kierunku drzew... Akurat dwie ulice, przecinające
13 II,5 |            Ładny dzień, prawda, akurat do spaceru końmi. Ale też
14 II,6 |      pana Wokulskiego, który ma akurat tyle pieniędzy, ile ich
15 II,7 |     wróciłem dość wcześnie i... akurat zetknąłem się z panem Starskim,
16 II,8 |  wyrośnie, ale w tej chwili!... akurat Starski dla niej dobry. ~-
17 II,8 |         miejsce na cukrownię."~"Akurat! - myślę. - On pojechał
18 II,9 |   śledztwo baronowej. Tymczasem akurat o wpół do dziewiątej zachciało
19 II,11|         wykrzyknąłem zdziwiony.~Akurat weszliśmy do mieszkania
20 II,13| powiedzenia.~- Wasze kobiety są akurat tyle warte co i mężczyźni.
21 II,13|       bym się w zapusty ożenił.~Akurat w Popielec Wysocki rozpowiedział
22 II,14|     kupnie klaczy, i tak dalej.~Akurat we dwadzieścia cztery godzin
23 II,15|      spytała panna Izabela.~- I akurat baron ma rozmaite grzeszki,
24 II,17|        ze swymi poglądami... Bo akurat przed godziną miałem uroczystą