Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |        pokryte wąsy.~- Założę się, żeś pan był wczoraj na preferansie.~-
 2  I,4 |              odrobinę - do ciebie, żeś tak mało pisał o... mieście...
 3  I,9 |          dziwię się, moje dziecko, żeś o nagrobku nie pamiętał,
 4  I,10|               Czasem zdaje mi się, żeś znalazł tam w niebie i węgierską
 5  I,10|           przygarniesz.~- Dlaczego żeś od razu do mnie nie przyszedł? -
 6  I,13|          Tak jest.~- No, wiesz co, żeś mu spłatał figla, a mojej
 7  I,19|          panna Izabela. ~- Szkoda, żeś mu to powiedziała... wielka
 8  I,19|   zabliźnione rany... Choć szkoda, żeś go wtedy odrzuciła!... Mielibyście
 9  I,19|              Czy ja mam ci za złe, żeś kupił ten dom?... Czy ja
10 II,1 |          dopiero ludzie przyznają, żeś ty szlachcic, równy innym...
11 II,3 |      Piotrowiczu, twoje szczęście, żeś przyjechał... ~Wokulski
12 II,3 |        rzeczy. ~- Twoje szczęście, żeś przyjechał - mówi Suzin
13 II,3 |         wszelki sposób cieszę się, żeś przyjechał; pięćdziesiąt
14 II,3 |           Suzin. - Najpierw za to, żeś ty mnie jeszcze w Irkucku
15 II,6 | Stanisławie - rzekła - i dziękuję, żeś posłuchał mojej prośby.
16 II,6 |           się pan, jeżeli sądzisz, żeś mnie już poznał. A teraz
17 II,8 |          mówmy serio. Była chwila, żeś mi się pan podobał; była
18 II,9 |           co by jeszcze dowodziło, żeś niezupełnie wstyd zatracił,
19 II,17|           pory - zaczął - bo wiem, żeś był niezdrów i nie chciałeś
20 II,17|            kiedy dowiedziałem się, żeś chory, przyszło mi na myśl...
21 II,17|    wytrzymać i odpowiedziałem mu: "Żeś pan nie winien, jestem pewny;
22 II,17|         każdym razie muszę wyznać, żeś mi pan trochę zaimponował.
23 II,19|      okazem romantyka; tyle tylko, żeś miał mniej sposobności do