Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |         Zapoznam się z nią i wprost zapytam: czy ty jesteś tym,
 2  I,10|     już nie ogłuszające, ale wprost ogłupiające. Ogarnęła mnie
 3  I,10|  później obrachujemy. Zajedź wprost do mego sklepu na Krakowskim
 4  I,14|  nich nie wątpiło; prezesowa wprost zlękła się o swego faworyta,
 5  I,16|    Wokulskiemu wydało się to wprost niesmaczne. ~"Widzę, że
 6  I,18|  zaprosinami na wieczór, ale wprost odmówił, co nawet trochę
 7  I,18|       Była chwila, że chciał wprost zapytać Wokulskiego, ale -
 8 II,3 |     logiczną całość, jest to wprost niepodobne."~Powoli jednakże,
 9 II,3 |   mogą rozwijać się tam, ale wprost muszą ginąć." "No, już ja
10 II,4 |        Nie. Niektórzy z nich wprost mówili, że mając do wyboru
11 II,4 |      marzono, i kto wie, czy wprost nie uszlachetnią gatunku
12 II,6 |     nie dziwię się, bo to są wprost przeciwne natury: ona poważna -
13 II,7 |     tylko nie prosiłbym, ale wprost nie przyjąłbym wyżebranej
14 II,8 |     Niech mi więc pani powie wprost, a jeżeli aż taka istnieje
15 II,9 |     wolimy złożyć jakąś sumę wprost na pańskie ręce, o ile naturalnie
16 II,11|        Nie tylko takiej, ale wprost tej samej... Jej samej,
17 II,12|      nie tylko zdziwiły, ale wprost przestraszyły księcia. I
18 II,12| ciotka.~- I mówisz z nim tak wprost?...~- No, nie... Ale ponieważ
19 II,12| przyszedł do nich, mówił jej wprost albo z ogródkami o WokuIskim.
20 II,17|      szanuję siłę gromady.~- Wprost przeciwnie, aniżeli ja,
21 II,17|      się parę razy, a książę wprost zerwał z nim stosunki...~
22 II,17|   nim nie tylko energia, ale wprost ludzka samodzielność, jeżeli
23 II,17|      z majątkiem, który mnie wprost przytłacza?... Za taką sumę