Tom,  Rozdzial

 1  I,7 |             marę, którą każdy nosi we własnym sercu, i dopiero gdy stamtąd
 2  I,9 |          doprawdy, że nie jestem moim własnym synem... Chociaż - może
 3  I,11|          oddawała swego serca, ale we własnym mieszkaniu ułatwiała schadzki
 4  I,11|          jedzie po bruku, ale po jego własnym mózgu.~"Kobiet nie zdobywa
 5  I,11|               ziemiaństwem.~Książę we własnym pałacu, na pierwszym piętrze,
 6  I,11|              ręką i przysłuchując się własnym frazesom, które zawsze znajdował
 7  I,11|       kwadrans później znalazł się we własnym mieszkaniu.~Na widok świateł
 8  I,11|          oddał mu list pisany na jego własnym papierze przez panią Meliton.~-
 9  I,14|      galanteryjny, a do tego jeżdżący własnym powozem, nie musi być tak
10  I,15|               jednocześnie płakać nad własnym sercem, tak boleśnie rozdartym,
11  I,16|           opowiadałaby mu bolejąc nad własnym i nad jego cierpieniem i
12  I,17|               dla tej idei zapomina o własnym szczęściu. Sława, naturalnie,
13  I,18|             trzy kwadranse na siódmą. Własnym oczom nie chciał wierzyć,
14 II,1 |           łóżku Stacha, nawet na moim własnym, nie tylko nie dziękując
15 II,2 |              o polityce, skoro w moim własnym życiu zaszła ogromna zmiana.
16 II,3 |           poprzedników dopełniając je własnym dorobkiem. ~Tym sposobem
17 II,4 |        robiłem wynalazki pod imieniem własnym lub moich wspólników, którzy
18 II,4 |          mające pewien związek z jego własnym życiem. Polegały one na
19 II,7 |               panie Wokulski... Oczom własnym nie wierzyłbym, nie tylko
20 II,12|               ludziach nie polegał na własnym upodobaniu, ale zasięgał
21 II,13| roznamiętnioną od innych. Nie wierzył własnym oczom.~Mistrz grał z kwadrans,
22 II,17|             wierny sługa spał na jego własnym łóżku. Nie robił mu jednak
23 II,19|           jednakże często zapominał o własnym przepisie.~Raz wpadł do