Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |           atletą nadzwyczajnej urody i siły.~Każdy z tych ludzi przez
 2  I,6 |              umieją poruszyć wszystkie siły ziemskie, jakich my nawet
 3  I,8 |             przyciągają do siebie nowe siły. Lecz u nas wyższa warstwa
 4  I,8 |                nie robił nic, nie miał siły. Przypomniał sobie tylko
 5  I,9 |                ziemi pracowały potężne sily dźwigając z płaskiego lądu
 6  I,11|         postacie nadludzkiego wzrostu, siły, odwagi, rozumu, bezinteresowności.
 7  I,12|            nową formę prawa zachowania siły, gdzie gniew dyrektora w
 8  I,16|             mógł służyć pani, o ile mi siły starczą. Zawsze i we wszystkim. ~-
 9  I,17|              dosyć często... ~- Szanuj siły, panie Wokulski... - ostrzegł
10  I,17|            natura hamuje swoje wielkie siły i zawiesza odwieczne prace,
11  I,19|               Tomasz zupełnie odzyskał siły. Obfity pot wystąpił na
12  I,19|             ojciec stopniowo odzyskuje siły i władzę nad sobą, powstała
13 II,1 |               oko nabrało blasku, głos siły... ~Od tej pory chodził
14 II,3 | Niepodobieństwo!..."~Mimo to czuje, że siły go opuszczają. Na szczęście,
15 II,3 |             taką... Złudzenia..." ~Ale siły opuszczają go, a nawet pamięć.
16 II,3 |            myśl: na co to, on strwonił siły i życie?... ~Na walkę z
17 II,4 |              Znowu podziwiał olbrzymie siły Francji, prawidłowość w
18 II,4 |                pretensjom, albo nie ma siły zaprotestować przeciw krzywdzie. ~
19 II,4 |           wysuwają się naprzód istotne siły: praca, rozum, wola, twórczość,
20 II,13|          spiżarnią najszlachetniejszej siły w naturze, bo ludzkiej pracy.
21 II,13|           wasze miejsca zajmują świeże siły.~- Nic pana nie rozumiem.~-
22 II,17|            przerwy walczą nieskończone siły."~"Jednakże co to jest?" -
23 II,19|            musi w jakiś sposób zużywać siły; więc jeżeli nie pracuje,